Występuje w odmianach M72A1, M72A2, M72A3 M72-250 i M72 ILAW (Improved LAW). Różnią się one konstrukcją pocisku[2].
Od końca lat 80. granatniki M72 są stopniowo zastępowane przez nowe M136. Unowocześniona wersja LAW (wyposażona w głowicę odłamkową) jest wciąż używana przez wojska amerykańskie i produkowana w USA, Norwegii oraz Turcji[3].
Opis techniczny
Granatnik przeciwpancerny M72 LAW składa się z wyrzutni w postaci dwóch koncentrycznych, rozsuwanych, gładkoprzewodowych, cienkościennych rur o kalibrze 66 mm, będącej jednocześnie zasobnikiem transportowym pocisku (rura zewnętrzna z epitlenków, wewnętrzna z aluminium). Do wyrzutni mocowane są przyrządy celownicze i mechanizm spustowy. W położeniu marszowym broń jest zsunięta, a oba końce wyrzutni zamknięte są pokrywami. Rozsunięcie wyrzutni powoduje napięcie mechanizmu spustowego i rozłożenie przyrządów celowniczych. Po naciśnięciu spustu następuje uruchomienie silnika rakietowego pocisku (silnik kończy pracę przed opuszczeniem wyrzutni)[4][5].
M72 stał się protoplastą dla innych granatników przeciwpancernych, na przykład czechosłowackiego RPG-75 oraz radzieckich RPG-18 i RPG-26, które mimo podobnych osiągów, różnią się masami i wymiarami[6].
↑Ian V.I.V.HoggIan V.I.V., Broń wsparcia piechoty: Karabinki i karabiny maszynowe, moździerze...RayR.Hutchins (ilustr.), AlicjaA.Woźniak(red.), RyszardR.Woźniak, Dom Wydawniczy Bellona, 2001, ISBN 83-11-09335-0. Brak numerów stron w książce
.jpg)
