Generał MacArthur
MacArthur
Zdjęcie z planu filmowego
|
Gatunek
|
wojenno-biograficzny
|
Rok produkcji
|
1977
|
Data premiery
|
15 lipca 1977
|
Kraj produkcji
|
Stany Zjednoczone
|
Język
|
angielski
|
Czas trwania
|
130 min
|
Reżyseria
|
Joseph Sargent
|
Scenariusz
|
Hal Barwood Matthew Robbins
|
Główne role
|
Gregory Peck
|
Muzyka
|
Jerry Goldsmith
|
Zdjęcia
|
Mario Tosi
|
Scenografia
|
John J. Lloyd Hal Gausman
|
Kostiumy
|
Larry Harmell
|
Montaż
|
George Jay Nicholson
|
Produkcja
|
Frank McCarthy
|
Wytwórnia
|
Universal Pictures
|
Dystrybucja
|
Universal Pictures
|
Budżet
|
9 mln. $
|
Przychody brutto
|
16, 3 mln. $
|
Generał MacArthur (ang. MacArthur) – amerykański film wojenno-biograficzny z 1977 roku w reżyserii Josepha Sargenta.
Fabuła
Film, od bitwy o Corregidor aż do wojny koreańskiej, przedstawia okres służby wojskowej Douglasa MacArthura – jednego z najsłynniejszych amerykańskich generałów.
Obsada
Produkcja
Producentem filmu był Frank McCarthy, emerytowany generał i wysoki urzędnik departamentu obrony USA podczas II wojny światowej, który po zakończeniu kariery wojskowej z sukcesem zajął się produkcją filmów. Do prac nad filmem o generale MacArthurze przystąpił w siedem lat po sukcesie jego najlepszego filmu pt. Patton, za którego otrzymał Oscara[1].
Generał MacArthur „rodził się w bólach”. Złożyły się na to: sprzeciw wdowy po MacArthurze co do scenariusza, konflikt pomiędzy producentami i scenarzystami o prawa autorskie oraz problemy ze znalezieniem właściwych plenerów (Korea, Japonia, Tajwan, Filipiny)[a][1].
Zanim McCarthy zdecydował się na obsadzenie w głównej roli Gregory’ego Pecka, rozpatrywał kandydatury Johna Wayne’a, Charltona Hestona, Marlona Brando, Cary’ego Granta, Laurence’a Oliviera, George’a C. Scotta (ten ostatni miał odmówić ze względu na podobieństwo do filmu o Pattonie). Z wyjątkiem Scotta i Oliviera wszystkie te kandydatury nigdy nie zostały oficjalnie potwierdzone. Formalnie reżyserię filmu powierzono Josephowi Sargentowi dopiero w marcu 1976[1].
Wszystkie te okoliczności spowodowały opóźnienia w realizacji filmu o niemal cztery lata (wrzesień 1972 – sierpień 1976)[1].
Obraz spotkał się z mieszanymi recenzjami krytyków – na ogół nie były one przychylne[1]. Wskazywano na nadmierne wyidealizowanie postaci MacArthura, pomijające jego powszechnie znane wady (nadmierna autopromocja, arogancja, lekkomyślność) oraz niezgodność fabuły ze szczegółami historycznymi (m.in. próba organizacji przez generała desantu na Filipiny już w marcu 1942 lub teza, że demokratyzacja Japonii była jego wyłączną zasługą)[2].
W 1978 Gregory Peck za rolę w filmie otrzymał nominację do nagrody Złotego Globu dla najlepszego aktora w filmie dramatycznym[3].
Pomimo krytyki film przyniósł zysk[4].
Uwagi
- ↑ Ostatecznie ze względu na koszty, całość scen do filmu kręcono w Stanach Zjednoczonych. Były to: Bremerton w stanie Waszyngton i akademia West Point, a także tereny następujących obiektów w Kalifornii: Fort MacArthur w San Pedro, Camp Pendleton w hrabstwie San Diego, baza lotnicza marynarki wojennej w San Diego, baza lotnicza Edwards wyspa Catalina i obiekty wytwórni Universal w Los Angeles.
Przypisy
Linki zewnętrzne