Gajnik lśniący (Hylocomium splendens (Hedw.) Schimp.) – gatunek mchu należący do rodziny gajnikowatych (Hylocomiaceae M. Fleisch.). W Polsce gatunek pospolity.
Rozmieszczenie geograficzne
Występuje pospolicie w całej Europie (w tym także na Islandii, Wyspach Owczych, na Kaukazie), w Azji (Tybet, Ałtaj, Syberia, Chiny, Japonia), w Maroku, w Ameryce Północnej i Nowej Zelandii.
W Polsce pospolity na całym obszarze, w Tatrach do wysokości 2400 m n.p.m.[4]
Morfologia
- Pokrój
- Gatunek tworzy charakterystyczne lśniące darnie z wyraźną piętrową (warstwową) budową, która powstaje w wyniku pierzastego podwójnego lub potrójnego rozdzielania się łodyg.
- Budowa gametofitu
- Rośliny są wzniesione, barwy żółto-zielonej. Liście wydłużone w pokroju jajowate z ostrym, zwężającym się szczytem; na brzegach piłkowane. Żebro podwójne.
- Budowa sporofitu
- Puszka krótka, zgięta.
-
Listek gametofitu
-
Puszki
-
Zarodniki
Ekologia
Gatunek naziemny, pospolity w całej Polsce, zwłaszcza na niżu w borach iglastych i mieszanych.
Występuje również w piętrze regla górnego w borach świerkowych Karpat i Sudetów.
Preferuje gleby ubogie w składniki mineralne, o odczynie kwaśnym i słabo kwaśnym.
Ochrona
Roślina objęta częściową ochroną gatunkową w Polsce na podstawie Rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 9 października 2014 r. w sprawie ochrony gatunkowej roślin[5].
Przypisy
- ↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2021-03-26] (ang.).
- ↑ B.B. Goffinet B.B., W.R.W.R. Buck W.R.W.R., Classification of the Bryophyta, University of Connecticut, 2008– [dostęp 2017-02-07] (ang.).
- ↑ Hylocomium splendens (Hedw.) Schimp.. [w:] The Plant List [on-line]. [dostęp 2017-09-03]. (ang.).
- ↑ Bronisław Szafran: Mchy (Musci). T. II. Warszawa: PWN, 1961, s. 346.
- ↑ Dz.U. z 2014 r. poz. 1409 – Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 9 października 2014 r. w sprawie ochrony gatunkowej roślin
Bibliografia
- Bronisław Szafran: Mchy (Musci). T. II. Warszawa: PWN, 1961, s. 345-346.
Identyfikatory zewnętrzne: