Schaus – The Monticola (1955)
|
#8, 17
|
niski skrzydłowy
|
Data i miejsce urodzenia
|
30 czerwca 1925 Newark
|
Data i miejsce śmierci
|
10 lutego 2010 Morgantown
|
Wzrost
|
196 cm
|
Masa ciała
|
93 kg
|
Kariera
|
Aktywność
|
1949–1954
|
Szkoła średnia
|
Newark (Newark, Ohio)
|
College
|
West Virginia (1946–1949)
|
Draft
|
1949, numer: 23 Fort Wayne Pistons
|
|
|
Frederick Appleton "Fred" Schaus (ur. 30 czerwca 1925 w Newark, zm. 10 lutego 2010 w Morgantown) – amerykański koszykarz, oraz trener, uczestnik meczu gwiazd NBA.
Podczas występów w szkole średniej zaliczano go do składów All-State[1]. Po ukończeniu liceum, w 1943 roku, został powołany do odbycia obowiązkowej służby wojskowej, w ramach działań wojennych[1]. W marynarce wojennej poznał Scotty'ego Hamiltona, zawodnika All-American z uczelni Wirginii Zachodniej. W wyniku tej znajomości zainteresował się studiowaniem na tej uczelni. Po powrocie z wojny w 1946 roku zdecydował się podjąć tam studia[1].
Do draftu NBA przystąpił bezpośrednio po ukończeniu uczelni w 1954 roku. Został w nim wybrany z numerem 23, ogólnej listy, przez klub Fort Wayne Pistons[2]. Jako debiutant notował średnio 14,3 punktu oraz 2,7 asysty[3], co zapewniło mu miejsce w drugim składzie najlepszych zawodników ligi[4]. Pistons dotarli wtedy do finałów dywizji centralnej, ulegając Lakers 0–2[5].
Najbardziej udanym pod względem statystycznym sezonem w jego karierze, okazały się rozgrywki 1950/51, podczas których uzyskiwał średnio 15,1 punktu, 7,3 zbiorki i 2,7 asysty[3]. Został wtedy powołany do udziału w meczu gwiazd NBA, po raz pierwszy i zarazem jedyny w trakcie całej kariery zawodniczej[6].
20 grudnia 1953 roku został sprzedany do New York Knicks, gdzie w rezultacie zakończył karierę rok później[3].
W 1954 roku objął stanowisko trenera swojej byłej uczelni, West Virginia[7]. Funkcję tę piastował do 1960 roku. Poprowadził drużynę Mountaineers do finałów NCAA w 1959 roku[7]. W trakcie sześciu lat spędzonych z drużyną zanotował bilans 127-26 (83,1%)[7]. Pod jego wodzą zespół sięgał co roku po mistrzostwo konferencji południowej NCAA (sześciokrotnie)[8]. Uznano go również czterokrotnie Trenerem Roku Southern Conference (1955, 1958–1960)[9].
W latach 1960–1967 był głównym trenerem Los Angeles Lakers[10]. W tym czasie poprowadził zespół czterokrotnie do finałów NBA, uzyskując bilans 315-245[10]. W 1967 roku opuścił stanowisko selekcjonera, obejmując funkcję głównego menedżera zespołu. Jego decyzje miały znaczący wpływ na zdobycie przez zespół mistrzostwa NBA w 1972 roku oraz udział w trzech finałach ligi (1968–1970)[11].
Po opuszczeniu Lakers objął stanowisko głównego trenera Purdue University. Przez sześć lat (1972–1978) spędzonych z zespołem uzyskał bilans 104-60 (63,4%), prowadząc Boilermakers do mistrzostwa turnieju NIT (1974) oraz udziału w turnieju NCAA (1977)[7].
Od 1981 do 1989 roku pełnił funkcję dyrektora sportowego na Uniwersytecie Wirginii Zachodniej[12]. Tuż po jego odejściu ustanowiono nagrodę jego imienia – Fred Schaus Captain's Award, przyznawaną najbardziej wyróżniającemu się kapitanowi zespołu[12].
Jest jedynym trenerem w historii, którego drużyny występowały w finałach NBA, NCAA oraz turnieju NIT NCAA[13].
Osiągnięcia
- NCAA
- Wybrany do składu All-American Honorable Mention Team (przez AP – 1949)
- NBA
- Trenerskie
- Mistrz:
- Wicemistrz:
- Uczestnik rozgrywek NCAA Sweet Sixteen (1960)
- 4-krotny Trener Roku Southern Conference (1955, 1958–1960)[9]
- Wybrany do Galerii Sław Sportu:
- Uniwersytetu Wirginii Zachodniej (1992)[1]
- stanu Ohio (2007)[18]
Przypisy
Linki zewnętrzne
Wybory terytorialne |
|
---|
Pierwsza runda |
|
---|
Druga runda |
|
---|