Franciszek Pieczka w 1953
Franciszek Pieczka podczas jubileuszu 80-lecia Andrzeja Wajdy , Warszawa, 6 marca 2006
Franciszek Maksymilian Pieczka (ur. 18 stycznia 1928 w Godowie , zm. 23 września 2022 w Warszawie ) – polski aktor filmowy , teatralny , telewizyjny i radiowy . Kawaler Orderu Orła Białego .
Odtwórca blisko 450 ról dramatycznych i komediowych, w tym Gustlika w serialu Czterej pancerni i pies (1966–1970). Współpracował z Krzysztofem Kieślowskim , Wojciechem Jerzym Hasem , Andrzejem Wajdą , Jerzym Kawalerowiczem , Janem Jakubem Kolskim czy Kazimierzem Kutzem . Występował m.in. w spektaklach Konrada Swinarskiego , Jerzego Jarockiego i Zygmunta Huebnera . Jako aktor dubbingowy użyczył głosu postaciom z filmów animowanych i aktorskich, w tym Mateuszowi Cuthbertowi w Ani z Zielonego Wzgórza (1979) i Świętemu Mikołajowi w Opowieściach z Narnii: Lwie, Czarownicy i starej szafie (2005).
W plebiscycie „Polityki ” na najważniejszych polskich aktorów XX wieku zajął 10. miejsce[1] .
Życiorys
Wczesne lata
Urodził się i wychowywał w Godowie , wsi położonej w powiecie wodzisławskim na Górnym Śląsku jako najmłodszy z sześciorga rodzeństwa[2] . Był synem Walerii[3] (Waleski; z domu Popek)[4] i Franciszka (seniora), który brał udział w powstaniach śląskich na ziemi wodzisławskiej[5] .
Uczęszczał do szkoły w Godowie. Ponieważ ojciec aktora był kościelnym , to Franciszek przez pewien czas grywał na organach w miejscowym kościele , pracował na roli[6] i wypasał krowy na łąkach położonych wzdłuż Olzy i jej dopływów, Leśnicy i Piotrówki . Od najmłodszych lat interesował się kinem . Chodził pieszo na seanse kinowe do oddalonego o kilka kilometrów Wodzisławia Śląskiego , a później (po jej przyłączeniu do Polski w 1938) również do pobliskiej Zawady [7] . Po II wojnie światowej pracował jako górnik dołowy, przeżywając w pracy oberwanie się stropu chodnika. Następnie, za namową ojca rozpoczął studia na politechnice w Gliwicach , jednak ostatecznie po miesiącu nauki wybrał studia aktorskie[1] . W 1954 uzyskał dyplom Wydziału Aktorskiego PWST w Warszawie .
Kariera
Zaraz po ukończeniu studiów, w sezonie 1954/1955 został zaangażowany do Teatru Dolnośląskiego w Jeleniej Górze , gdzie 5 czerwca 1954 zadebiutował w roli Majstra w Szekspirze pilnie poszukiwanym Heinara Kipphardta w reż. Tadeusza Żuchniewskiego. Następnie grał postać Wiśniewskiego w przedstawieniu Chwasty Janusza Warmińskiego w reż. Tadeusza Żuchniewskiego (1954), Adama w spektaklu Dom na Twardej Kazimierza Korcelliego w reż. Tadeusza Żuchniewskiego (1955) oraz wcielił się w rolę Jana Kantego Doręby – towarzysza pancernego w komedii Aleksandra Fredry Gwałtu, co się dzieje! w reż. Kazimierza Czyńskiego (1955).
Potem, mimo propozycji Arnolda Szyfmana angażu do Teatru Polskiego w Warszawie, przeniósł się do prowadzonego przez Krystynę Skuszankę Teatru Ludowego w Nowej Hucie , gdzie występował w latach 1955–1964. W tym czasie grał role m.in. Senatora w Dziadach , Horodniczego w Rewizorze , Kisiela w Geniuszu sierocym , Dżuma w Stanie oblężenia czy Lenniego w Myszach i ludziach . Następnie był aktorem Starego Teatru w Krakowie, prowadzonego przez Zygmunta Hubnera , gdzie szczególnie cenił sobie rolę Woyzecka. W 1969 przeniósł się do warszawskiego Teatru Dramatycznego (rola Marchołta w utworze Jana Kasprowicza)[1] . W latach 1975–2015 aktor Teatru Powszechnego w Warszawie .
Po raz pierwszy dostał rolę filmową u Andrzeja Wajdy w Pokoleniu (1954). Następnie zagrał w Matce Joannie od Aniołów Jerzego Kawalerowicza (1960) i Rękopisie znalezionym w Saragossie Wojciecha Jerzego Hasa (1964). Z uwagi na obowiązki sceniczne zrezygnował z roli Wokulskiego w Lalce Wojciecha Jerzego Hasa [1] . Prawdziwym przełomem w jego ekranowej karierze była rola mocarnego Gustlika Jelenia , poczciwego ładowniczego i działonowego czołgu „Rudy” w serialu Czterej pancerni i pies (1966–1970), dzięki której – wspólnie z Januszem Gajosem , Włodzimierzem Pressem i Romanem Wilhelmim – zaskarbił sobie wielką sympatię wśród widzów. Tytułowa kreacja człowieka nadwrażliwego, o duszy dziecka, przez otoczenie uznawanego za półgłówka, żyjącego w harmonii z otaczającą go przyrodą w filmie psychologiczno–poetyckim Witolde Leszczyńskiego Żywot Mateusza (1967) przyniosła mu Srebrnego Hugo za najlepszą kreację męską na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Chicago i nagrodę „Polne Kwiaty” w plebiscycie widzów Wielkopolski . Jako przywódca górników Hubert Siersza w filmie historycznym Kazimierza Kutza Perła w koronie (1971) otrzymał nagrodę na Lubuskim Lecie Filmowym w Łagowie . Wkrótce zagrał Czepca w Weselu Andrzeja Wajdy (1972), proboszcza w Chłopach Jana Rybkowskiego (1973), starego Kiemlicza w Potopie Jerzego Hoffmana (1973–1974), Mullera w Ziemi obiecanej (1974), dziada, Pana Boga w śnie Kaziuka w Konopielce Witolde Leszczyńskiego (1981) i karczmarza Taga w Austerii (1982).
Za tytułową kreację w Jańciu Wodniku (1993) został obsypany nagrodami, m.in. na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni oraz na Międzynarodowym Festiwal Filmów Słowiańskich i Prawosławnych w Moskwie. Występował w takich filmach jak Dwa księżyce Andrzeja Barańskiego (1993), Szabla od komendanta Jana Jakuba Kolskiego (1995) czy Historia kina w Popielawach Kolskiego (1998). W adaptacji powieści Henryka Sienkiewicza Quo vadis (2001) w reż. Jerzego Kawalerowicza wcielił się w postać nowotestamentowego Piotra Apostoła . W 2008 stworzył kreację Ala Lewisa w przedstawieniu Słoneczni chłopcy Neila Simona w reżyserii Macieja Wojtyszki , na deskach Teatru Powszechnego , za którą otrzymał nagrodę im. Cypriana Norwida.
Za poszczególne role, a także wkład w rozwój sztuki teatralnej i filmowej był wielokrotnie nagradzany i odznaczany[8] .
Franciszek Pieczka był honorowym obywatelem gminy Godów (tytuł honorowego obywatela został przyznany w drodze uchwały nr XIX/165/08 Rady Gminy Godów z dnia 26 czerwca 2008 r.)[9] .
W 2016 wspomógł akcję walki ze smogiem na rodzinnym Górnym Śląsku , występując w klipie filmowym pt. Nie truj sąsiada! nagranym wspólnie z miastem Wodzisław Śląski [10] .
11 listopada 2017 został odznaczony najwyższym polskim odznaczeniem państwowym, Orderem Orła Białego [11] .
Franciszek Pieczka jest bohaterem dwóch książek Dariusza Domańskiego wydanej w roku 2013 przez Gminę Godów publikacji pt. Franciszek Pieczka - Mateusz-Woyzeck- Jańcio Wodnik oraz książki z serii Portrety Przyjaciół D. Domańskiego pt. "Franciszek Pieczka - Portret Przyjaciela" "Odczytać dobro..." Wydawnictwo Studio ACORD 2024
Życie osobiste
Franciszek Pieczka podczas nagrywania spektaklu w Teatrze Polskiego Radia , 2012 r.
Żoną aktora przez 50 lat była Henryka z d. Witkowska (od 17 lipca 1955[12] ), która zmarła w 2004[2] . Publicznie przyznawał się do swojej wiary katolickiej , często udzielał wywiadów tygodnikowi „Gość Niedzielny ”[13] .
Był mieszkańcem Falenicy[1] .
Śmierć
Zmarł 23 września 2022 w Warszawie[14] [15] . 29 września 2022 po mszy świętej w kościele Najświętszego Serca Pana Jezusa w Warszawie , został pochowany w grobie rodzinnym na cmentarzu w Aleksandrowie [16] . Uroczystości miały charakter państwowy, uczestniczył w nich prezydent RP Andrzej Duda [17] .
Na Cmentarzu w Aleksandrowie pożegnali wielkiego aktora Franciszka Pieczkę : dr Józef Musioł Prezes Towarzystwa Przyjaciół Śląska w Warszawie, Daniel Olbrychski, Krzysztof Kumor, Jerzy Fedorowicz, Mariusz Adamczyk, Dariusz Domański
Grób Franciszka Pieczki na cmentarzu w Aleksandrowie
Filmografia
Filmy fabularne
Rok
Tytuł
Reżyser
Rola
1954
Pokolenie
Andrzej Wajda
Niemiec na patrolu
1957
Zagubione uczucia
Jerzy Zarzycki
mężczyzna z trąbą na krakowskim dworcu
1958
Kalosze szczęścia
Antoni Bohdziewicz
pielęgniarz ze szpitala psychiatrycznego
1960
Matka Joanna od Aniołów
Jerzy Kawalerowicz
Odryn
1961
Zaduszki
Tadeusz Konwicki
Heniutek
1961
Kwiecień
Witold Lesiewicz
strzelec Anklewicz
1962
Szpital
Janusz Majewski
kolejarz
1962
Nad rzeką
Janusz Kubik
partyzant
1962
Drugi brzeg
Zbigniew Kuźmiński
Stefan Majewski
1963
Zacne grzechy
Mieczysław Waśkowski
Eustachy Topór herbu Topór
1963
Skąpani w ogniu
Jerzy Passendorfer
Józef Poczobutt
1963
Ich dzień powszedni
Aleksander Ścibor-Rylski
Danysz, adorator Michaśki
1964
Życie raz jeszcze
Janusz Morgenstern
współwięzień Grajewskiego
1964
Rękopis znaleziony w Saragossie
Wojciech Jerzy Has
opętany Paszeko
1964
Późne popołudnie
Aleksander Ścibor-Rylski
Janusz, sublokator Siankowej
1965
Walkower
Jerzy Skolimowski
organizator zawodów
1965
Bigos
Sylwester Szyszko
Franek Lalik
1966
Gdzie jest trzeci król
Ryszard Ber
Marczak, konserwator obrazów
1966
Chudy i inni
Henryk Kluba
Tomasz Waliczek „Kosa”
1967
Żywot Mateusza
Witold Leszczyński
Matis
1967
Słońce wschodzi raz na dzień
Henryk Kluba
Haratyk
1968
Tramp oder der einzige und unvergleichliche Lenny Jacobsen
Peter Lilienthal
Joseph
1969
Urząd
Janusz Majewski
proboszcz z San Sisto
1970
Przystań
Paweł Komorowski
Muraszko
1970
Legenda
Sylwester Chęciński
proboszcz
1970
Hydrozagadka
Andrzej Kondratiuk
marynarz
1970
Dziura w ziemi
Andrzej Kondratiuk
ksiądz
1970
Dzięcioł
Jerzy Gruza
dubbing Edek Zdziebko, pracownik supersamu
1970
Album polski
Jan Rybkowski
kolejarz Franek, ojczym Anny
1971
Punkt wyjścia
Jerzy Sztwiertnia
Jerzy
1971
Przez dziewięć mostów
Ryszard Ber
ojciec
1971
Perła w koronie
Kazimierz Kutz
Hubert Siersza
1971
Wyzwolenie
Jurij Ozierow
sierżant Pełka
1971
Kłopotliwy gość
Jerzy Ziarnik
tajniak „uśmiechnięty”
1971
Kareta
Zdzisław Leśniak
rewolwerowiec
1971
Beczka Amontillado
Leon Jeannot
Fortunato
1972
Wesele
Andrzej Wajda
Czepiec
1972
Szklana kula
Stanisław Różewicz
„Król Życia” (żebrak)
1972
Kaprysy Łazarza
Janusz Zaorski
sołtys Franek
1973
Ciemna rzeka
Sylwester Szyszko
wójt Mateusz
1973
Chłopi
Jan Rybkowski
proboszcz
1973–1974
Potop
Jerzy Hoffman
stary Kiemlicz
1974
Ziemia obiecana
Andrzej Wajda
Muller
1974
Pełnia nad głowami
Andrzej Czekalski
Andrzej, przewodniczący MRN
1974
Gniazdo
Jan Rybkowski
Mrokota
1975
Till Eulenspiegel
Rainer Simon
Dziki Kunc Winterstetten
1975
Grzech Antoniego Grudy
Jerzy Sztwiertnia
Antoni Gruda
1976
Złota kaczka
Jerzy Sztwiertnia
niewidomy żebrak – bajarz
1976
Budapeszteńskie opowieści
István Szabó
pasażer w tramwaju
1976
Blizna
Krzysztof Kieślowski
Stefan Bednarz, dyrektor kombinatu w Olecku
1977
Okrągły tydzień
Tadeusz Kijański
Karol Kostka, dziadek Gustlika
1978
Somosierra. 1808
Lucyna Smolińska, Mieczysław Sroka
Andrzej Niegolewski
1978
Die Frau gegenüber
Hans Noever
Simon Schmidt
1978
Biały mazur
Wanda Jakubowska
Walery Antoni Wróblewski
1979
Wiśnie
Michael Gunther, Gerard Zalewski
Ludwik Grępka
1979
Racławice. 1974
Lucyna Smolińska, Mieczysław Sroka
prezentujący polityczny teatrzyk kukiełkowy
1979
Placówka
Zygmunt Skonieczny
Józef Ślimak
1979
Paciorki jednego różańca
Kazimierz Kutz
Jerzy, syn Habryków
1979
Jadup und Boel
Rainer Simon
1979
Die große Flatter
Marianne Ludcke
pan Warga
1979
David
Peter Lilienthal
1980
Wäre die Erde nicht rund?
Iris Gusner
dziadek Johannes Pieczyński
1980
Ciosy
Gerard Zalewski
Franciszek
1981
Ryś
Stanisław Różewicz
stelmach Alojz
1981
Konopielka
Witold Leszczyński
dziad / Pan Bóg w śnie Kaziuka
1982
Matka Królów
Janusz Zaorski
węglarz Cyga
1982
Epitafium dla Barbary Radziwiłłówny
Janusz Majewski
poseł Piotr Boratyński
1982
Austeria
Jerzy Kawalerowicz
karczmarz Tag
1983
Wierna rzeka
Tadeusz Chmielewski
Szczepan
1983
Na odsiecz Wiedniowi
Lucyna Smolińska, Mieczysław Sroka
Ibrahim Pasza
1983
Fariaho
Roland Graf
Fussberg
1984
Trzy młyny
Jerzy Domaradzki
Durczak
1984
Sprawa się rypła
Janusz Kidawa
Ludwik Placek
1984
La dame blanche de Wieliczka
Jorge Fajardo
1985
Temida
Mariusz Malinowski
Siewka
1985
Siekierezada
Witold Leszczyński
leśniczy Bogdański
1985
Osobisty pamiętnik grzesznika przez niego samego spisany
Wojciech Jerzy Has
Logan, mąż Rabiny
1985
Dziewczęta z Nowolipek
Barbara Sass
Mossakowski, ojciec Bronki
1985
Chrześniak
Henryk Bielski
Strzykalski, ojciec chrzestny Purowskiego
1986
Wcześnie urodzony
Krzysztof Gruber
Józef Chrobak
1986
Rykowisko
Grzegorz Skurski
stary Szałaj, ojciec Wiktora
1986
Przyjaciel wesołego diabła
Jerzy Łukaszewicz
Witalis
1986
Big Bang
Andrzej Kondratiuk
Stasiek Skrzypek
1987
Sławna jak Sarajewo
Janusz Kidawa
Pan Bóg
1987
Do domu
Janusz Zaorski
ojciec Szymona
1988
Złodziej
Wiesław Helak
ojciec
1989
Tutajosok
Judit Elek
ojciec Szymona
1990
Życie za życie. Maksymilian Kolbe
Krzysztof Zanussi
Banasik, były sąsiad Jana
1990
Potyautasok
Sandor Soth
więzień Mariusz
1990
Pogrzeb kartofla
Jan Jakub Kolski
Mateusz Szewczyk
1990
Dobry wieczór, panie Wallenberg (God afton, Herr Wallenberg )
Kjell Grede
Papa
1992
Szwadron
Juliusz Machulski
Błażej
1992
Pograbek
Jan Jakub Kolski
Kaczuba
1992
Ördög vigye
Robert Pajer
profesor Jambus Ármin
1992
Das Land hinter dem Regenbogen
Herwig Kipping
dziadek
1993
Przypadek Pekosińskiego
Grzegorz Królikiewicz
ksiądz Michalski
1993
Jańcio Wodnik
Jan Jakub Kolski
Jańcio Wodnik
1993
Dwa księżyce
Andrzej Barański
Szulim
1994
Díky za každé nové ráno
Milan Šteindler
ojciec Olgi
1994
Cudowne miejsce
Jan Jakub Kolski
pustelnik
1995
Szabla od komendanta
Jan Jakub Kolski
Kotek
1995
Grający z talerza
Jan Jakub Kolski
Marczyk
1995
Dzieje mistrza Twardowskiego
Krzysztof Grabowski
pustelnik Albertus
1998
Historia kina w Popielawach
Jan Jakub Kolski
Wujo Janek
1998
Franciszek Pieczka. Portret na 70-lecie
Krystyna Piaseczna
on sam
2000
Syzyfowe prace
Paweł Komorowski
Józef, służący Borowiczów
2001
Requiem
Witold Leszczyński
Bartłomiej Grab
2001
Quo vadis
Jerzy Kawalerowicz
Piotr Apostoł
2004
Cud w Krakowie
Diana Groo
rabin Lewi
2006
Jasminum
Jan Jakub Kolski
święty Roch
2006
Ósmy dzień tygodnia
Judit Elek
Jeromos
2007
Ranczo Wilkowyje
Wojciech Adamczyk
Stanisław Japycz
2013
Nie tylko Gustlik
Adam Kraśnicki
on sam
2014
Serce, Serduszko i wyprawa na koniec świata
Jan Jakub Kolski
Droselmajer
2017
Syn Królowej Śniegu
Robert Wichrowski
Kazimierz
2018
Król i aktor
Roman Anusiewicz , Dariusz Domański
on sam
2018
Aktor Pana Boga
Mariusz Malec
on sam
2022
Hańba
Tomasz Gąsiorowski
on sam
Seriale telewizyjne
Rok
Tytuł
Reżyser
Rola
1966–1970
Czterej pancerni i pies
Konrad Nałęcki , Andrzej Czekalski
Gustlik Jeleń
1970
Doktor Ewa
Henryk Kluba
Zalewski, przewodniczący rady narodowej
1972
Chłopi
Jan Rybkowski
proboszcz
1975
Ziemia obiecana
Andrzej Wajda
Muller, ojciec Mady (odc. 1, 2 i 4)
1979
Ród Gąsieniców
Konrad Nałęcki
Franek Gąsienica, syn Pawła (odc. 2 i 3)
1979
Ród Gąsieniców
Konrad Nałęcki
Izydor Gąsienica, syn Józka (odc. 6)
1980
Królowa Bona
Janusz Majewski
Piotr Boratyński, poseł na Sejm (odc. 9)
1982
Blisko, coraz bliżej
Zbigniew Chmielewski
Franciszek Pasternik
1988
Przyjaciele wesołego diabła
Jerzy Łukaszewicz
Witalis (odc. 3, 4 i 5)
1988
Banda Rudego Pająka
Zbigniew Chmielewski
Józef Koza, dziadek Kozy (dubbing)
1993−1994
Bank nie z tej ziemi
różni
św. Piotr zwany „prezesem”
1998
Syzyfowe prace
Paweł Komorowski
Józef
1999
Przed burzą
Bernd Bohlich
Ferdinand Domberg
2000
Słoneczna włócznia
Jerzy Łukaszewicz
Atacamenos (odc. 1)
2002
Quo vadis
Jerzy Kawalerowicz
święty Piotr
2002
Na dobre i na złe
różni
pułkownik Bończa (odc. 125)
2007−2009, 2011−2016
Ranczo
Wojciech Adamczyk
Stanisław Japycz
2008
Hotel pod żyrafą i nosorożcem
Marek Stacharski
Franciszek Alba
Lektor
2020: Falenicka Atlantyda
2020: Dialog. Życie zapisane w listach
Dubbing
Nagrody i odznaczenia
Franciszek Pieczka odbiera gratulacje po odznaczeniu Orderem Orła Białego (2017)
Odcisk dłoni i podpis F. Pieczki w Alei Gwiazd w Międzyzdrojach
Gwiazda w łódzkiej Alei Gwiazd
Odznaczenia
Nagrody resortowe i filmowe
Upamiętnienie
Mural z wizerunkiem Franciszka Pieczki, odsłonięty w 2016 w ramach programu Oswajanie starości prowadzonego przez fundację Porozumienie bez Barier, przy ul. Pięknej w Warszawie
Artysta otrzymał tytuł honorowego obywatela Godowa (2008)[32] .
W Katowicach, w Galerii Artystów na Placu Grunwaldzkim , zostało odsłonęte popiersie Franciszka Pieczki. Autorem rzeźby jest Bogumił Burzyński (2023)[33] .
Franciszek Pieczka został patronem Szkoły Podstawowej przy Zespole Szkolno-Przedszkolnym w Godowie (2023).
W rodzinnym Godowie stanął pomnik artysty autorstwa Bogumiła Burzyńskiego (2024)[34] [35] .
Przypisy
↑ a b c d e f Dariusz Domański. Ostatni wywiad Franciszka Pieczki: za mało grałem komedii . „Express Bydgoski ”, s. 22-23, 2022-10-28.
↑ a b Tygodnik „Życie na Gorąco ” nr 24, 14 czerwca 2012, s. 30–31.
↑ Anna A. Malinowska Anna A. , Nie Gustlik, nie Japycz, ino synek z Godowa [online], katowice.wyborcza.pl, 19 stycznia 2018 [dostęp 2019-01-22] .
↑ „Jestem śląskie dziecko”. Franciszek Pieczka, słynny aktor z Godowa, kończy dziś 91 lat! . nowiny.pl, 2019-01-18. [dostęp 2019-01-22].
↑ 100 autorytetów na 100-lecie Niepodległości z Ziemi Wodzisławskiej . A. Marcisz (red.), A. Gruchot (red.). Racibórz: Wydawnictwo Nowiny, 2020, s. 163–166. ISBN 978-83-942375-9-2 .
↑ A w sercu zawsze Godów . Nowiny.rybnik.pl. [dostęp 2019-01-22].
↑ Dariusz Domański, Franciszek Pieczka , Kraków-Godów 2013.
↑ Zagrał w ponad stu filmach. Franciszek Pieczka skończył 90 lat [online], PolskieRadio.pl [dostęp 2021-02-20] .
↑ Honorowi obywatele . Godow.pl. [dostęp 2017-05-23].
↑ Nie truj sąsiada! – spot z udziałem Franciszka Pieczki w serwisie YouTube
↑ Prezydent wręczył Ordery Orła Białego. Wśród uhonorowanych Franciszek Pieczka [online], Onet Kultura, 11 listopada 2017 [dostęp 2020-07-18] (pol. ) .
↑ Nie tylko Gustlik (film) . vod.tvp.pl. [dostęp 2023-05-03]. (pol. ) .
↑ Instytut Gość I.G. Media Instytut Gość I.G. , Franciszek Pieczka o Roratach, Drodze Krzyżowej i spotkaniu z Janem... [online], www.gosc.pl, 25 września 2022 [dostęp 2022-09-25] .
↑ Nie żyje wybitny aktor Franciszek Pieczka. Miał 94 lata . rp.pl . [dostęp 2022-09-23]. [zarchiwizowane z tego adresu ]. (pol. ) .
↑ Franciszek Pieczka . rejestry-notarialne.pl.
↑ Pogrzeb Franciszka Pieczki. Prezydent: polskość i śląskość razem były wtopione w jego duszę . [dostęp 2022-09-29]. (pol. ) .
↑ Ostatnie pożegnanie Franciszka Pieczki. Gwiazdy i politycy przybyli na pogrzeb [online], plejadapl, 29 września 2022 [dostęp 2022-10-03] (pol. ) .
↑ Odznaczenia dla wybitnych twórców i działaczy kultury . „Dziennik Polski ”. Nr 175 (9456), s. 2, 26 lipca 1974.
↑ Kto jest kim w Polsce 1989 , Warszawa: Wydawnictwo Interpress, 1989, s. 1008–1009.
↑ M.P. z 1998 r. nr 7, poz. 153 .
↑ Gloria Artis dla Jadwigi Barańskiej i Franciszka Pieczki . Życie Warszawy.pl, 2008-10-29. [dostęp 2012-11-26].
↑ M.P. z 2011 r. nr 32, poz. 384 .
↑ Prezydent odznaczył ludzi kultury . prezydent.pl, 17 stycznia 2011.
↑ Prezydent wręczył odznaczenia na Zamku Królewskim . prezydent.pl, 3 maja 2011. [dostęp 2012-05-12].
↑ Relacja z gali wręczenia nagrody im. Juliusza Ligonia . civitaschristiana.pl.
↑ Franciszek Pieczka otrzymał nagrodę Lux ex Silesia . wodzislawslaski.naszemiasto.pl. [dostęp 2015-08-18].
↑ M.P. z 2018 r. poz. 40 .
↑ Prezydent wręczył Ordery Orła Białego . prezydent.pl, 2017-11-11. [dostęp 2017-11-11].
↑ Żywot Mateusza ; akademiapolskiegofilmu.pl [dostęp 2010-10-22].
↑ Wielki Splendor – nagrody Teatru Polskiego Radia wręczone . prsa.pl , 2008-12-01. [dostęp 2010-12-06].
↑ Franciszek Pieczka laureatem Orła za Osiągnięcia Życia . Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego . [dostęp 2019-01-05].
↑ Franciszek Pieczka . godow.pl. [dostęp 2024-02-18].
↑ Popiersie Franciszka Pieczki w Katowicach . propertydesign.pl, 2023-09-08. [dostęp 2023-09-13].
↑ Mateusz Markowski: Pomnik Franciszka Pieczki stanął w jego rodzinnym Godowie . whitemad.pl, 2024-02-17. [dostęp 2024-02-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-02-18)].
↑ Ireneusz Stajer: Pomnik z rzeźbą śp. Franciszka Pieczki stanął w Godowie. Wielki Ślązak i wybitny aktor został godnie upamiętniony. Urodził się w Godowie! . wodzislawski.naszemiasto.pl, 2024-02-14. [dostęp 2024-02-18].
Bibliografia
.
Linki zewnętrzne
Identyfikatory zewnętrzne: