Pełne imię i nazwisko
|
Francisco Javier Pérez Villaroya
|
Data i miejsce urodzenia
|
6 sierpnia 1966 Saragossa
|
Pozycja
|
pomocnik
|
Kariera seniorska[a]
|
|
Kariera reprezentacyjna
|
Lata
|
Reprezentacja
|
Wyst.
|
Gole
|
1989–1992
|
Hiszpania
|
14
|
(0)
|
|
- ↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
|
Francisco Javier Pérez Villarroya (ur. 6 sierpnia 1966 w Saragossie) – piłkarz hiszpański grający na pozycji defensywnego pomocnika.
Kariera klubowa
Villarroya urodził się w Saragossie i tam też rozpoczął karierę piłkarską w klubie Real Saragossa. Po występach w drużynach młodzieżowej i rezerwowej został w 1984 roku członkiem pierwszego zespołu. 9 września tamtego roku zadebiutował w Primera División w przegranym 0:4 wyjazdowym spotkaniu z FC Barcelona. Poza debiutem nie wystąpił w żadnym spotkaniu, a do składu Realu wrócił dopiero w sezonie 1986/1987, ale wtedy tylko dwukrotnie pojawiał się na boiskach ligowych. Rok później był już graczem pierwszego składu Realu i przez kolejne trzy lata miał pewne miejsce w wyjściowej jedenastce. Łącznie w klubie z Saragossy wystąpił 100 razy i zdobył 6 bramek.
W 1990 roku Villarroya przeszedł do Realu Madryt. W barwach „Królewskich” swój pierwszy mecz rozegrał 8 września przeciwko Sevilli (0:2). W Realu grał w pierwszym składzie i w 1991 roku zajął 3. miejsce w La Liga, a w 1992 został z nim wicemistrzem Hiszpanii. Wystąpił też w finale Pucharu Hiszpanii, który Real przegrał 0:2 z Atlético Madryt. W 1993 roku znów został wicemistrzem kraju, tym razem jako rezerwowy i po raz pierwszy w karierze zdobył hiszpański puchar. Przez cztery sezony wystąpił 83 razy zdobywając jednego gola.
W 1994 roku Francisco po raz trzeci w karierze zmienił barwy klubowe. Został piłkarzem Deportivo La Coruña, a 24 września po raz pierwszy wystąpił w tej drużynie w meczu ligowym (1:1 z Espanyolem Barcelona). Na koniec sezonu został wicemistrzem Hiszpanii, ale rok później zajął dopiero 9. pozycję. W 1996 roku trafił do Sportingu Gijón (debiut: 2 września w wygranym 3:2 meczu z Espanyolem), ale w 1998 roku spadł z nim do Segunda División. Następnie grał w drugoligowym CD Badajoz i w 1999 roku zakończył piłkarską karierę.
Kariera reprezentacyjna
W reprezentacji Hiszpanii Villarroya zadebiutował 20 września 1989 roku w wygranym 1:0 meczu z Polską. W 1990 roku został powołany przez Luisa Suáreza do kadry na Mistrzostwa Świata we Włoszech. Tam był podstawowym zawodnikiem i zagrał w czterech meczach: z Urugwajem (0:0), z Koreą Południową (3:1) i z Belgią (2:1) oraz przegranym w 1/8 finału z Jugosławią (1:2). Ostatni mecz w kadrze rozegrał w 1992 roku przeciwko Wspólnocie Niepodległych Państw (1:1). Łącznie w reprezentacji wystąpił 14 razy.
Bibliografia