W praktyce przemysłowej mieszaniną ciał stałych jest najczęściej kopalina, a cieczą woda. Rozdrobniony materiał wsypuje się do zbiornika maszyny flotacyjnej[2] (flotownika) poddając równocześnie aeracji. Cząstki trudno zwilżalne otaczają się w większym stopniu pęcherzykami powietrza niż łatwo zwilżalne, dzięki czemu unoszą się na powierzchnię, skąd zbierane są w postaci piany. Odpowiednie warunki fizykochemiczne, poprawiające efektywność flotacji wymuszonej, zapewniają tzw. odczynniki flotacyjne. Dzielą się one na trzy główne grupy:
zbieracze – adsorbują się selektywnie na powierzchni ziaren tylko wybranych minerałów, hydrofobizując ich powierzchnię i w efekcie umożliwiają ich skuteczne wyniesienie do piany,
modyfikatory – przeważnie związki nieorganiczne, które mają za zadanie regulację działania zbieraczy w kierunku polepszenia skuteczności i selektywności flotacji (aktywatory, depresory, regulatory pH).
Proces flotacji jest stosowany także w przemyśle górniczym do odzysku substancji węglowej z obiegu wodno-mułowego w kopalniach węgla kamiennego. Otrzymuje się tzw. koncentrat flotacyjny, a pozostała zawiesina, która zawiera jeszcze niewielkie ilości węgla, kierowana jest do osadników, gdzie odzyskuje się tzw. muł węglowy[5].
↑Janusz Girczys, Jolanta Sobik-Szołtysek: Odpady przemysłu cynkowo-ołowiowego. Częstochowa: Wydawnictwo Politechniki Częstochowskiej, 2002, s. 37, seria: Monografie nr 87. ISBN 83-7193-175-1.