Był synem Józefa i Marii z Winklerów. Uczęszczał do gimnazjum we Lwowie, w latach 1865–1870 studiował prawo i ekonomię na Uniwersytecie Lwowskim; w 1871 uzyskał stopień doktora praw. Następnie rozpoczął pracę w Prokuratorii Skarbu we Lwowie, po czym praktykę kandydacką do adwokatury. Od 1878 prowadził znaną kancelarię adwokacką we Lwowie. Jako adwokat urzędował przy ulicy Jagiellońskiej 2[1]. Od 1873 prowadził wykłady z prawa rolnego w Akademii Rolniczej w Dublanach oraz z prawa leśnego w Szkole Gospodarstwa Leśnego we Lwowie. W 1877 habilitował się na Uniwersytecie Jagiellońskim na podstawie pracy O znaczeniu posiadania przy nabyciu nieruchomości i został docentem w Katedrze Prawa Cywilnego Austriackiego Uniwersytetu Lwowskiego. W 1888 mianowany został profesorem tytularnym, a po rezygnacji z adwokatury, w 1905 profesorem zwyczajnym. W latach 1905–1917 kierował katedrą prawa prywatnego austriackiego, a w roku akademickim 1906/1907 był dziekanem Wydziału Prawa. W 1921 mianowany został profesorem honorowym, wykłady kontynuował do końca życia.
W latach 1874–75 wydawał wraz z Dr. Ignacym Szczęsnym Czemeryńskim pismo „Prawnik”, publikując w nim przeglądy prawodawstwa i mniejsze artykuły. W 1876 roku z dr Karolem Stromengerem założył „Przegląd sądowy i administracyjny”, który po wystąpieniu wspólnika prowadził sam do roku 1892, a od 1893 roku z dr Bronisławem Łozińskim, potem pod zmienioną nazwą „Przegląd prawa i administracji” aż 1926 roku. Po jego śmierci zmieniona nazwę na „Przegląd Prawa i Administracji im. Ernesta Tilla”[8].
W pracy naukowej zajmował się prawem cywilnym – prawem rzeczowym, spadkowym, prawem zobowiązań. Pracował nad projektem kodeksu cywilnego, a gdy prace nad nim zaczęły się opóźniać, przygotował projekt części ogólnej i szczegółowej prawa zobowiązaniowego, który był podstawą do prac nad kodeksem zobowiązań z 1933. Był twórcą lwowskiej szkoły prawa prywatnego, z której wywodzili się: m.in. Roman Longchamps de Bérier, Kazimierz Przybyłowski, Alfred Ohanowicz i znawca prawa handlowego Aleksander Doliński.
Był żonaty z Adolfiną[11]. Ich dziećmi byli: Artur Till (1874–1936), także prawnik oraz adwokat i oficer[12], Stanisław Till (1875–1945), radca budownictwa w Urzędzie Wojewódzkim i dyrektor Muzeum Przemysłowego w Krakowie, Maria Zgórska (ur. 1878), Jadwiga (1881–1885), Ernest Till junior (1884–1985) oraz Adolfina Pagaczewska (1886–1974).
Wybrane publikacje
O podmiocie praw i prawach bez podmiotu (1872)
O prawie zwyczajowym (1877)
O przeniesieniu własności tabularnej (1878)
O zasiedzeniu tabularnym (1879)
Ogół praw majątkowych (1884)
Prawo prywatne austryackie (1884–1904, sześć tomów)