Został mianowany nauczycielem rzeczywistym 4 września 1877[1].
Został nauczycielem chemii ogólnej i rzeczywistej w Instytucie Techniczno-Przemysłowym w Krakowie, później przekształconego C. K. Państwową Szkołę Przemysłowej w Krakowie. Otrzymał veniam legendi z chemii ogólnej na Uniwersytecie Jagiellońskim, a w 1896 tytuł profesora nadzwyczajnego na UJ. Od 1898 przez osiem lat był kierownikiem Krakowskiej Wyższej Szkoły Handlowej.
Po śmierci Jana Rottera od 1906 pełnił stanowisko dyrektora[5] (formalnie mianowany na stanowisko w 1907)[1].
Od 1894 członek Akademii Umiejętności; został członkiem korespondentem. Był członkiem zarządu Polskiego Towarzystwa Demokratycznego w Krakowie[6]. Od lat 80. był radnym w Krakowie. W latach 1908–1918 poseł na Sejm Galicyjski. W latach 1915–1920 piastował urząd wiceprezydenta Krakowa. Jeden z założycieli, prezes, a następnie dożywotnio honorowy prezes Towarzystwa Szkoły Ludowej i członek honorowy TSL[7]. Zajmował się krystaloluminescencją i opisał kilka związków chemicznych, w tym kwas acetylenodikarboksylowy.
Podczas I wojny światowej był zastępcą przewodniczącego komitetu krajowego Komisji Opieki nad Inwalidami Wojennymi w Krakowie[10]. 8 lutego 1919 został wybrany wiceprezydentem Krakowa[11].