Rozpad dwuprotonowy – przemiana jądra atomowego, podczas której emitowane są jednocześnie dwa protony ze stanu podstawowego. Jest to bardzo rzadki proces jądrowy, zachodzący dla nielicznych jąder protono-nadmiarowych (zawierających więcej protonów niż neutronów). Konkurencją dla tego rozpadu jest przemiana beta plus. Należy go wyraźnie odróżnić od dwóch kolejno zachodzących emisji protonów; jest on możliwy do zaobserwowania tylko wtedy, gdy pojedynczy rozpad protonowy jest wzbroniony z powodów energetycznych.
Rozpad ten po raz pierwszy został zaobserwowany w 2001 r., przez grupę M. Pfütznera z Uniwersytetu Warszawskiego, w laboratorium GSI w Darmstadt[1]. Badany był egzotyczny izotop żelaza – Fe-45. Obecnie znane są trzy izotopy, dla których zachodzi rozpad dwuprotonowy: Fe-45[2], Ni-48[3] i Zn-54[4][5].
Schemat rozpadu Fe-45:
Przypisy
Linki zewnętrzne