Wieś założona została jako osada najprawdopodobniej w XVIII wieku. Wiadomo, że na tym terenie w 1774 roku założona została niemiecka osada robotników leśnych. W dwudziestoleciu międzywojennym istniała w Dębowej Górze szkoła. Do roku 1945 wieś posiadała prawa gminne.
Według miejscowych podań w okolicach wioski zamieszkiwali pustelnicy, utrzymujący się z datków płaconych przez pątników.
W XIX i na początku XX wieku Dębowa Góra otoczona była wysokim drewnianym ogrodzeniem, chroniącym pola mieszkańców przed dzikami, które były celowo hodowane w okolicznych lasach przez właścicieli wioski z rodu Hohenlohe.
W Dębowej Górze znajduje się powierzchniowy pomnik przyrody ożywionej. Jest to płat roślinności górskiej z liczydłem górskim w łęgu nadstrumykowym. Został uznany za pomnik przyrody w 1996 r. Na terenie sołectwa znajdują się dwie położone obok siebie kaplice z XVIII wieku, jedna z nich poświęcona jest świętemu Janowi Nepomucenowi.
Damian Gołąbek: Szkice z dziejów Boronowa i okolicy. Boronów: Rada Gminy Boronów ; Lubliniec : [s. n.], 2000. ISBN 83-914110-0-1. Brak numerów stron w książce
Damian Gołąbek: Kościół i parafia N.M.P. Królowej Różańca Św. w Boronowie. Boronów: Rada Gminy, 2002. ISBN 83-914110-1-X. Brak numerów stron w książce
Damian Gołąbek: Dawne hutnictwo i górnictwo w okolicy Boronowa. Boronów: Rada Gminy Boronów, 2004. ISBN 83-914110-3-6. Brak numerów stron w książce