W kompozycjach choro najważniejsze są improwizacje na temat utworu. Większość utworów cechuje dość szybkie tempo, oparta na szesnastkach melodia i rytm oraz charakterystyczne dla np. samby nierównomierne frazowanie. Elementy te wymagają od wykonawców dużej wirtuozerii. Akompaniament nie jest sprowadzony do roli zwykłego towarzyszenia, jest silnie związany z melodią, czerpie z niej i ją uzupełnia.
Choros są często komponowane w klasycznej formie A B A C A. Utwór rozpoczyna się więc tematem głównym, za którym następuje druga melodia, później pierwszy temat zostaje powtórzony dwukrotnie, przepleciony jeszcze trzecią melodią. Każda z tych części może być pod względem rytmu i stylu zupełnie inna od pozostałych.
Współczesne choro
Znaczenie choro zmalało od rozpowszechnienia radia w latach dwudziestych XX wieku. Niektórzy muzycy utrzymali tradycję i swoją wirtuozerią uczynili choro jednym z najbardziej interesujących stylów muzycznych Brazylii. W Europie styl ten był praktycznie nieznany.
Od połowy lat trzydziestychchoro popadło w zapomnienie i zostało odkryte na nowo dopiero w latach pięćdziesiątych. Wtedy zaczęły się odbywać pierwsze "Rodas do Choro". Muzycy spotykali się – podobnie jak na jam sessions – by grać klasyczne utwory choro i uzupełniać je improwizacjami.
Trzeba było kolejnych pięćdziesięciu lat, aż choro ponownie znalazło się w modzie, nie tylko w Rio albo São Paulo, ale także w Nowym Jorku i na zachodnim wybrzeżuStanów Zjednoczonych. Pierwsze "rodas" nieśmiało pojawiają się także w Europie, przede wszystkim w Paryżu, będącym od lat ambasadą muzyki brazylijskiej w Europie.
Na początku września 2006roda odbyła się w Berlinie, a miesiąc później odbyła się publiczna prezentacja w Hamburgu, z udziałem muzyków z Brazylii.