Wiatrak holenderski w Jerzmanowicach, kościół Miłosierdzia Bożego w Budziwojowie, jezioro w Rokitkach, kościół Matki Bożej Różańcowej w Okmianach, pałac w Piotrowicach
Przez teren gminy Chojnów przepływa kilka rzek, z czego największe to Czarna Woda i jej dopływy – Skora, mająca swoje źródło na Pogórzu Kaczawskim, oraz Brochotka i Brenna. Gmina położona jest na wysokości w przedziale od 122,5 m n.p.m. (teren nad Czarną Wodą w Niedźwiedzicach) do 278 m n.p.m. (wzniesienie na Wale Okmiańskim)[5].
Gmina Chojnów podzielona jest na 23 sołectwa, które swoim zasięgiem obejmują, w zależności od liczby mieszkańców, jedną lub kilka miejscowości. Zakres działalności samorządów mieszkańców poszczególnych sołectw jest określany przez Radę Gminy Chojnów w drodze uchwał.
Niżowa część gminy Chojnów, w warstwie powierzchniowej, charakteryzuje się występowaniem utworów czwartorzędowych – osadów zróżnicowanych genetycznie i wiekowo, wśród których można wymienić utwory rzeczne, fluwioglacjalne oraz zboczowe o różnej miąższości. W położonym w zachodniej części gminy Wale Okmiańskim spotkać można utwory żwirowe i piaszczyste, będące osadami rzecznymi, zawierającymi głównie kwarc, łupki paleozoiczne, granit karkonoski, fyllity i inne. Obszar między Okmianami a Chojnowem charakteryzuje się występowaniem piasków akumulacji lodowcowej z głazami, będącymi utworami pochodzenia wodnolodowcowego, z okresu zlodowacenia środkowopolskiego, o czym świadczą okruchy krystalicznych skał skandynawskich i stopień ich obróbki. Na osadach fluwioglacjalnych zalegają warstwy piaszczysto-żwirowe, zaliczane do glacjalnych osadów rzecznych. Doliny rzeczne znajdujące się na terenie gminy Chojnów są wypełnione madami i piskami rzecznymi, zasypanymi w okresie zlodowacenia południowopolskiego, na których leży zachowana we fragmentach zwięzła, ilasta i ciemnoszara (miejscami czarna) glina morenowa z silnie zwietrzałymi blokami[6].
Większość osadów czwartorzędowych występujących na Nizinie Śląskiej, jest związana ze zlodowaceniem środkowopolskim, którego następstwem są serie żwirów i piasków rzecznych z głazami narzutowymi, jak i drobne piaski i żwiry akumulacji wodnolodowcowej, gromadzące się przed czołem lądolodu. Skalane głazy narzutowe pochodzą w głównej mierze z obszaru północnego Bałtyku. Kolejnym osadem występującym na terenie gminy Chojnów są zastoiskowe iły czerwone posiadające glinę zwałową lub podmorenowe piaski fluwioglacjalne. Trzon osadów czwartorzędowych stanowi glina zwałowa moreny dennej zlodowacenia środkowopolskiego o bardzo dużej miąższości, dochodzącej do 30–50 m. Glina zwałowa charakteryzuje się silną piaszczystością, brunatną barwą oraz występowaniem bloków i głazów pochodzenia południowo-szwedzkiego: granitów, porfirów, piaskowców, wapieni krystalicznych, gnejsów, skał gabrowych, łupków łyszczykowych lub kwarcytów. Na terenie gminy Chojnów wyróżnić możemy również piaski i żwiry o dużej miąższości, będącymi osadami wodnolodowcowymi, tworzącymi formy rzeźby polodowcowej – moreny kwarcowe, sandry, kemy i terasy kemowe, oraz piaski wydmowe występujące na niewielkim obszarze między Czernikowicami i Białą. W południowej części gminy Chojnów znaleźć możemy utwory lessowe i lessopodobne, natomiast na południe od Zamienic i na zachód od Okmian występują torfy[6].
Gmina Chojnów cechuje się bardzo ubogim inwentarzem surowców mineralnych. Dotychczas na jej terenie udokumentowano występowanie jedynie kruszywa naturalnego, sklasyfikowanego jako kopaliny pospolite, które jest eksploatowane metodami odkrywkowymi w pobliżu: Okmian, Gołaczowa, Biskupina, Rokitek, Czernikowic i Białej[7].
Klimat
Klimat gminy Chojnów, podobnie jak całego Dolnego Śląska, charakteryzuje się krótkotrwałymi i łagodnymi zimami, wczesnymi i wilgotnymi wiosnami, ciepłymi latami oraz długimi i ciepłymi jesieniami[8].
Gmina Chojnów położona jest na pograniczu dwóch regionów pluwiotermicznych – Ia nadodrzańskiego i IV przedgórskiego (przejściowego). Najcieplejszym obszarem gminy Chojnów jest część nizinna, która charakteryzuje się ciepłym i suchym klimatem. Średnia temperatura w tym rejonie wynosi 8,0–8,7 °C; klimatyczna wiosna ma początek między 26 a 31 marca, natomiast lato trwa od 85 do 104 dni. Okres wegetacyjny dla tego rejonu wynosi od 220 do 227 dni, co czyni go najdłuższym w Polsce. Część przedgórska charakteryzuje się nieco chłodniejszym klimatem. Średnia temperatura dla tego fragmentu gminy Chojnów wynosi 7,5–7,87 °C. Wiosna pojawia się w tym rejonie około 1–4 kwietnia, okres wegetacyjny trwa średnio 213–217 dni, natomiast lato od 69 do 78 dni[9].
Suma opadu rocznego na obszarze gminy Chojnów wynosi 500–700 mm, z tego opad okresu wegetacyjnego wynosi od 60 do 80% sumy rocznej. Maksimum opadów przypada na lipiec, który zdecydowanie różni się pod tym względem od innych miesięcy; najniższe opady są notowane w lutym[9].
Struktura powierzchni
Według danych z roku 2002[10] gmina Chojnów ma obszar 231,17 km², w tym:
Piramida wieku mieszkańców gminy Chojnów w 2014 roku[2].
Historia
Pierwsze wzmianki o miejscowościach gminy Chojnów pochodzą z XIII i XIV w., ale ślady ludzkiej działalności są tu znacznie wcześniejsze – w pobliżu wsiKonradówka znaleziono liczący ponad 100.000 lat krzemienny pięściak – narzędzie człowieka neandertalskiego.
Legenda
Ziemia Chojnowska pełna jest romantycznych legend, według jednej z nich E. von Promnitz był rycerzem nieokiełznanego temperamentu. Stąd mówi, że zginął na polu chwały lub też, że w wieku 24 lat kazała go zgładzić rodzona matka, a później wyprawiła wielką „pompa funebris” wykładając kirem drogę z Zamienic do Jaroszówki.
Kościół w Zamienicach – pochodzi z XVII w. Jego atrakcją jest obok oryginalności architektonicznej (stylizacja na późny gotyk), są trzy okazałe nagrobki – Fryderyka von Bilerau z 1628 roku, E. von Promnitza zmarłego w 1704 roku i R. von Promnitza.
↑ abGmina Chojnów w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2016-03-14], liczba ludności na podstawie danych GUS.
↑GUS, TABL. 11. LUDNOŚĆ WEDŁUG WOJEWÓDZTW, POWIATÓW, GMIN ORAZ PŁCI W WOJEWÓDZTWIE DOLNOŚLĄSKIM W 2020 R., 30 czerwca 2020. Brak numerów stron w książce
↑JerzyJ.KondrackiJerzyJ., AndrzejA.RichlingAndrzejA., Atlas Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa: Centralny Ośrodek Dokumentacji Geodezyjnej i Kartograficznej, 1994(pol.). Brak numerów stron w książce
↑ abElżbietaE.Wyszkowska-ZającElżbietaE., EdwardE.WiśniewskiEdwardE., KrzysztofK.ZającKrzysztofK., Powiat Legnicki Człowiek i Przyroda, Studio KZS, 2018, s. 22, ISBN 978-83-938863-4-0(pol.).