Centrum LIM – kompleks biurowo-hotelowy znajdujący się w śródmieściuWarszawy przy Alejach Jerozolimskich 65/79. W latach 1989−2024 siedziba hotelu Marriott, a od 2024 roku hotelu Warsaw Presidential Hotel.
Historia
Planowany kompleks PLL LOT był częścią projektu Ściany Zachodniej i miał mieścić Miejski Dworzec Lotniczy (w części niższej) oraz hotel i biura LOT (w wieżowcu)[1].
Budowa rozpoczęła się w 1977[2][1]. Realizowało ją przedsiębiorstwo pod nazwą Zjednoczenie Budownictwa Miejskiego Bydgoszcz (później Budopol), podporządkowane od 1976 Zjednoczeniu Budowy Obiektów Użyteczności Publicznej w Warszawie, wraz z brytyjską spółką Cementation International[3]. Budowa ciągnęła się z wielomiesięcznymi przerwami[4]. W 1982 brytyjska spółka zerwała kontrakt i wycofała się z budowy, a jej miejsce zajęła spółka Mostostal[3]. W 1987 PLL LOT, austriacka firma budowlana ILBAU GmbH oraz Marriott International utworzyły spółkę LIM Joint Venture[4], która dokończyła budowę[1]. W 1998 ILBAU zbył udziały na rzecz SGS GmbH.
Budynek został zaprojektowany przez Tadeusza Stefańskiego, Jerzego Skrzypczaka i Andrzeja Bielobradka[2]. Architektami byli Szmigielski Katten Associates we współpracy z Raglan Squire & Partners z Londynu[5][6]. Bez trzydziestometrowej anteny wieżowiec do dachu liczy 140 metrów, 42 kondygnacje naziemne i 2 podziemne. Budynek utrzymany jest w formach stylu międzynarodowego. Wieżowiec ma ciemnozieloną barwę i białe krawędzie (podświetlane nocą jasnym, białym światłem) i dwa ciemne pasy, jeden na środku, a drugi na szczycie, osłaniające kondygnacje techniczne.
Obiekt został ukończony w 1989 i szybko zyskał prestiż oraz popularność za sprawą osiągnięcia jako jeden z pierwszych w Polsce standardu pięciogwiazdkowych pokoi hotelowych. W budynku rozpoczęło działalność kasyno i sklep Pewexu[7].
Współcześnie na dwóch dolnych piętrach znajduje się Galeria LIM. Mają tam siedzibę ok. 40 sklepów, kawiarnie i restauracje oraz kasy LOT-u. Na kolejnych, wyższych piętrach znajdują się biura, a od połowy budynku zaczynają się piętra hotelowe. W budynku znajdują się także serwerownie PLIX.
W latach 1994–1996 na drugim poziomie podziemi znajdował się Maloka BBS.
W 1999 na budynek bez zabezpieczenia i pozwolenia wspiął się francuski wspinaczAlain Robert[8]. W tym samym roku tego samego wyczynu dokonał polski fotograf i wspinacz Dawid Kaszlikowski, natomiast 10 lat później, 22 kwietnia 2009, budynek został zdobyty przez Bartłomieja Opielę. W kwietniu 2002 pierwszy w Polsce skok BASE jump z dachu jego wykonał Felix Baumgartner[9]. 2 czerwca 2019 na budynek wspiął się Marcin BNT Banot[10].
Obiekt jest administrowany przez spółkę LIM Joint Venture. Budynek jest połączony przejściem podziemnym z dworcem PKP Warszawa Centralna.
Hotel Marriott (1989−2024)
Hotel Marriott, pierwszy obiekt tej sieci w Europie Środkowo-Wschodniej[11], mieścił się od 20. piętra wzwyż. Hotel posiadał 523 pokoje i 16 sal konferencyjnych[12]. Na ostatnim piętrze hotelu mieści się apartament prezydencki. W każdym pokoju znajdowała się klimatyzacja i łącza satelitarne. Goście hotelu mieli do dyspozycji saunę, basen, sale konferencyjne, restauracje i 9 barów. Wejście główne do hotelu powstało od strony ul. Emilii Plater.
Na dwóch najwyższych kondygnacjach Centrum LIM urządzono bar koktajlowy Panorama Sky Bar z jednym z najwyższych publicznie dostępnych widoków na Warszawę.
W 2010 zarządzająca hotelem spółka LIM Center i sieć Marriott International podpisały umowę o dalszej współpracy do 2044[8]. W 2013 hotel przyjął 155 tys. gości[12].
W 2023 spółka LIM Center złożyła doniesienie do warszawskiej prokuratury dotyczące należącej do grupy Marriott spółki Luxury Hotels International Management Company (LHIMC) w związku z fakturami za usługi świadczone rzekomo przez Rexa Nijhofa, nieuprawnionym przelaniem w latach 2015−2021 z rachunku bankowego LIM Center (spółka udzieliła różnym osobom związanym z grupą Marriott pełnomocnictw do dysponowania swoim rachunkiem bankowym) przez Roberta Gradera na rachunek LHIMC ponad 20 mln zł oraz wypłaceniem temu ostatniemu nienależnych premii w kwocie 933 tys. zł i 328 tys. dolarów[8]. Z uwagi na konieczność przesłuchania w charakterze świadków pracowników sieci Marriott, którzy przebywali za granicą, postępowanie wszczęte na wniosek polskiej spółki zostało zawieszone[8]. 6 sierpnia 2024 sieć Marriott International poinformowała, że odebrała LIM Center prawo do posługiwania się marką Marriott, bez okresu przejściowego[8]. Usunęła także warszawski hotel z systemu rezerwacyjnego sieci Marriott[8].
9 sierpnia 2024 spółka LIM Center poinformowała, że nowa nazwa hotelu to Warsaw Presidential Hotel[14]. Nawiązuje do jego prestiżowych gości, w tym prezydentów Stanów Zjednoczonych[15].
↑ abcKrystyna Krzyżakowa: Warszawskie osiągnięcia, [w:] Kalendarz Warszawski'88. Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1987, s. 149. ISBN 83-03-01684-9.
↑ abMarta Leśniakowska: Architektura w Warszawie 1965–1989. Warszawa: Arkada Pracownia Historii Sztuki, 2005, s. 36. ISBN 83-908950-7-2.
↑ abKrzysztof Jabłoński i in.: Warszawa: portret miasta. Warszawa: Arkady, 1984, s. strony nienumerowane (Kronika odbudowy, budowy i rozbudowy 1945−1982). ISBN 83-213-2993-4.
↑ abKrystyna Krzyżakowa: Życie codzienne Warszawy dzisiejszej, [w:] Kalendarz Warszawski'88. Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1987, s. 200. ISBN 83-03-01684-9.