Budynek nigdy nie był kasynem, jak mogłaby sugerować nazwa – jest ona bowiem zdrobnieniem włoskiego casa i oznacza domek[1].
Historia
Budynek powstał w latach 1758–1776, będąc jednym z najważniejszych dzieł SzkotaWilliama Chambersa, wybudowany na zlecenie hrabiów Charlemont. W 1876 majątek Charlemonta został sprzedany, a dom, z którym Casino Marino było połączone tunelem, został zburzony w latach dwudziestych XX wieku[2]. Budynek Casino Marino niszczał do 1930, gdy parlament podjął uchwałę o przejęciu go na własność państwa[2]. Renowację rozpoczęto w 1972[3]. W 1984 budynek Casino Marino został otwarty dla publiczności[3]. Zarządza nim Office of Public Works[2].
Budynek
Jest to miniaturowy trzykondygnacyjny pałacyk przypominający z zewnątrz grecką świątynię. Prawdopodobnie nigdy nie był zamieszkany, a służył do spotkań hrabiego z przyjaciółmi. Budynek jest symetryczny, to znaczy wszystkie strony są takie same. Każdego rogu pilnują lwy[4]. Mimo że budynek robi wrażenie małego, wewnątrz na trzech piętrach znajduje się 16 pomieszczeń[5].
W piwnicy umieszczono kuchnię, spiżarnię, inne pomieszczenia pomocnicze[4] i wejścia do tuneli[4]. Na parterze z przedsionka wchodzi się do salonu, który jest głównym pomieszczeniem w budynku[4]. Z niego ukrytymi w ścianach drzwiami można wejść do dwóch pomieszczeń: Zodiac Room i China Closet[4]. Na pierwszym piętrze znajdowały się sypialnie[5]. Sufity w budynku są stiukowane, natomiast podłogi intarsjowane. Szyby w oknach działają jak lustro weneckie[6].
Wokół budynku jest dwanaście kolumn doryckich, które wyglądają na identyczne, ale cztery z nich są puste i służą jako rynny do odprowadzania wody deszczowej z dachu[4]. Zewnętrzna część budynku jest bogato zdobiona. Nad portalami umieszczono cztery posągi: na przodzie stoją Ceres i Bachus, a z tyłu są Apollo i Wenus. Symbolizują one przyjemność i obfitość[4]. Urny na dachu skrywają kominy[5], ponieważ budynek ogrzewają nie tylko kominki, ale zainstalowano tu też centralne ogrzewanie na wzór rzymski[5]. Lwy, które strzegą każdego rogu, mają styl egipski. Duże drzwi wejściowe wykonano z dębu irlandzkiego[4]. Chambers polecił, aby z zewnątrz zostały naturalne, bo w ten sposób z czasem miały się zlać z otaczającym je wapieniem portlandzkim[4].
Zwiedzanie
Budynkiem opiekuje się Office of Public Works[7]. W połowie czerwca 2017 budynek został zamknięty (do odwołania) z powodu prac konserwatorskich[8].
Casino Marino jest uznawane za jedną z osobliwości stolicy Irlandii[6].