Błyszczak świetny (Lamproderma columbinum (Pers.) Rostaf.) – gatunek śluzowców[2].
Systematyka i nazewnictwo
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Lamproderma, Lamprodermatidae, Stemonitida, Columellinia, Myxogastrea, Mycetozoa, Amoebozoa, Protozoa[2].
Po raz pierwszy opisał go w 1795 r. Christiaan Hendrik Persoon, nadając mu nazwę Physarum columbinum. Obecną nazwę nadał mu w 1873 r. Józef Rostafiński[2].
Ma 7 synonimów[3].
Nazwa polska na podstawie opracowania Krytyczna lista śluzowców Polski[4].
Morfologia
Zarodnie o całkowitej wysokości 2–3 mm, złożone z główki i cienkiego trzonka. Występują w rozproszeniu lub gromadnie. Główka o średnicy 0,5–01 mm, kulista, elipsoidalna lub jajowata, purpurowo-czarna z opalizującymi niebieskimi lub fioletowymi odcieniami, lub miedziana. Ściana trwała, błoniasta, w dolnej części purpurowa, czasem nakrapiana z ciemniejszymi odcieniami. W zarodni cylindryczna kolumella ze stożkowatym lub maczugowatym wierzchołkiem, sięgająca ponad połowy wysokości zarodni. Włośnia gęsta, zbudowana z brązowawo-purpurowych nitek, rozchodzących się promieniście od kolumelli, słabo rozwidlonych i zespolonych, rozgałęziających się ku powierzchni i tworzących delikatną, prawie bezbarwną siatkę. Trzonek czarny, prosty, o wysokości 1,5–2 mm, purpurowo-czarny, błyszczący, podłużnie prążkowany lub pomarszczony, wyrastający z ciemnopurpurowej leżni (hypothallus). Zarodniki fioletowo-szare, skręcone, o średnicy 11–14 µm. Plazmodium nieprzezroczyste, białe, rzadko żółte[5].
Występowanie i siedlisko
Jest szeroko rozprzestrzeniony; poza Ameryką Południową i Antarktydą podano jego występowanie na wszystkich kontynentach i na wielu wyspach[6]. Siedlisko na mchach, omszałych pniakach, kłodach i skałach[5].
Przypisy
Identyfikatory zewnętrzne (
takson):