Buccaneer był jednosilnikowym średniopłatem o klasycznej konstrukcji budowanym w trzech wersjach różniących się jedynie silnikiem. Wersja dla marynarki wojennej używała silnika Wright R-2600 o mocy 1200 KM (895 kW), budowano także dwie wersje dla US Army Air Corps (poprzednika USAF), wersja A-32 miała silnik Wright Cyclone 14, a odmiana A-32 otrzymała silnik Pratt & Whitney R-2800 "Double Wasp".
W ramach umowy Lend-Lease Act samoloty tego typu dostarczono także do Wielkiej Brytanii, gdzie znane były pod oznaczeniem Bermuda. „Bermudy” w RAF-ie wykorzystywano jako samoloty treningowe oraz do holowania celów powietrznych. Pięć egzemplarzy wyposażonych w silniki Cyclone zostało dostarczonych do brytyjskiego Fleet Air Arm w celach testowych.
Uzbrojenie
2× karabiny maszynowe 12,7 mm w kadłubie
2× karabiny maszynowe 7,62 mm w skrzydłach
2× karabiny maszynowe 7,62 mm strzelające do tyłu
do 454 kg bomb
Przypisy
↑David Donald: American Warplanes of World War II. Hoo: Grange Books, 2000, s. 37. ISBN 1-84013-392-9. (ang.).