Informacje o nim czerpiemy ze źródeł średniowiecznych: Roczników Czterech Mistrzów, Księgi najazdów Irlandii („Lebor Gabála Érenn”) oraz „Laud Misc 610”. W ostatnim zanotowano na temat jego dwunastoletnich rządów tronie Ulaidu: Bresal Bodíbad m[a]c Rúdr[aig]e .xii. blī[adn]a (fol. 107 a 33). Tutaj błędnie umieszczono go na liście królów Ulaidu. Powinien być po swym ojcu, a nie po Eochaidzie II Salbuide. Panował z Emain Macha, stolicy Ulaidu. Po trzech latach zagarnął zwierzchni tron Irlandii, w wyniku zabójstwa swego poprzednika, Innatmara z milezjańskiej linii Emera. „Roczniki Czterech Mistrzów” i „Księga najazdów” błędnie podały, że panował w Irlandii przez jedenaście lat. Otrzymał przydomek Bodiobad z powodu zarazy, która zdziesiątkowała bydło. Ostał się tylko jeden byk i jedna krowa w miejscu zwanym Gleann Sawasge. Rządził nad Irlandią dziewięć lat, gdy zginął z ręki Lugaida Luaigne’a, mściciela śmierci ojca i arcykróla Innatmara. Lugaid objął tylko zwierzchni tron Irlandii, natomiast Ulaid przeszedł na Eochaida II Salbuide.
Bibliografia
Annala Rioghachta Éireann. Annals of the Kingdom of Ireland by the Four Masters, Vol. I, ed. with translation J. O’Donovan, Second Edition, Dublin 1856, s. 84-85.
Lebor Gabála Érenn. The Book of the Taking of Ireland, Part V, ed. and translation R. A. Stewart Macalister, Irish Texts Society, Dublin 1956, s. 294-295.
Meyer K. (ed.), The Laud Genealogies and Tribal Histories, „Zeitschrift für Celtische Philologie”, 8 (1912), s. 325-326 (korekta).
Truhart P., Regents of Nations. Systematic Chronology of States and Their Political Representatives in Past and Present. A Biographical Reference Book, Part 1: Antiquity Worldwide, München 2000, s. 373-374, ISBN 3-598-21543-6.