Bogusław Herse
Data i miejsce urodzenia
13 września 1872 Warszawa
Data i miejsce śmierci
30 października 1943 Laski
Zawód, zajęcie
przedsiębiorca
Narodowość
polska
Odznaczenia
Siedziba Domu Mody Bogusława Hersego przy ul. Marszałkowskiej 150
Grobowiec rodziny Herse na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 205)
Bogusław Władysław Herse (ur. 13 września 1872 w Warszawie , zm. 30 października 1943 w Laskach )[1] – polski przedsiębiorca, członek Rady Centralnego Związku Polskiego Przemysłu, Górnictwa, Handlu i Finansów w 1920 roku[2] , członek Obywatelskiego Komitetu Wykonawczego Obrony Państwa w 1920 roku[3] .
Życiorys
Syn Bogusława Macieja (1839–1880), współzałożyciela Domu Mody Bogusław Herse i Filipiny z Kottków. Firmę po śmierci Bogusława Macieja przejął jego brat Adam (1850–1915), który doprowadził przedsiębiorstwo do rozkwitu. W 1890 przeniósł siedzibę Domu Mody do nowej siedziby przy ul. Marszałkowskiej 150. Bogusław Herse ukończył studia ekonomiczne w Paryżu i w firmie rodzinnej pracował początkowo jako doradca, a po śmierci stryja Adama w 1915 przejął prowadzenie Domu Mody[1] [4] . Został sędzią handlowym i prezesem Izby Handlowej Polsko-Francuskiej.
W 1936 w wyniku strat finansowych spowodowanych dwoma poważnymi pożarami oraz ogólnoświatowym kryzysem podjął decyzję o zamknięciu Domu Mody i sprzedaży kamienicy[5]
Jego stryjem był Jarosław Herse , burmistrz Poznania.
Zmarł w Laskach. Spoczywa na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 205-1/6-11/18)[6] .
4 stycznia 1899 zawarł związek małżeński z Emilią Henryką Limprecht [7] (1880–1957), z którą miał dwoje dzieci: Adama Bogusława (1900–1967) i Annę Zofię (1902–1976). Córka została żoną Jerzego Houwalta .
Taternictwo
Z zamiłowania taternik, jego przewodnikami byli Jędrzej Wala (młodszy) i Klemens Bachleda , pod koniec XIX wieku był uznawany za jednego z najaktywniejszych wspinaczy. W towarzystwie Ferdynanda Hoesicka w 1887 wszedł na Łomnicę , Lodowy Szczyt , Wysoką i Rysy , dwa lata później z Janem Robertem Gebethnerem (swoim szwagrem) i Adolfem Scholtze był na Gerlachu i Mięguszowieckim Szczycie . W późniejszym czasie zakupił willę Schodnica , gdzie podejmował Jana Kasprowicza , Władysława Orkana i Kazimierza Przerwę-Tetmajera [8] .
Ordery i odznaczenia
Członkostwo
Prezes Rady Naczelnej Zrzeszeń Kupiectwa Polskiego;
Prezes Stowarzyszenia Kupców Polskich (1915–1936);
Wiceprezes Lewiatana;
Wiceprezes Międzynarodowej Izby Handlowej w Paryżu;
Prezes Izby Handlowej Polsko-Francuskie;
Członek Rady Banku Polskiego;
Wiceprezes rady Banku Kupiectwa Polskiego , zatwierdzonego w 1919[12] [13] [14] .
Przypisy
↑ a b Encyklopedia Warszawy . Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 246. ISBN 83-01-08836-2 .
↑ Przegląd Gospodarczy : organ Centralnego Związku Polskiego Przemysłu, Górnictwa, Handlu i Finansów. 1920, z. 1, s. 20.
↑ Piotr Krzysztof Marszałek, Rada Obrony Państwa z 1920 roku : studium prawnohistoryczne, Wrocław 1995, s. 166.
↑ Hersowie, Wirtualne Muzeum Konstancina
↑ Karolina Sulej "Dom Mody Herse" Culture.pl, maj 2014
↑ Cmentarz Stare Powązki: HERSE , [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-11-06] .
↑ a b c Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest? . Warszawa: Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1938, s. 255.
↑ Bogusław Herse w Wielkiej Encyklopedii Tatrzańskiej
↑ Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924 . Warszawa: Prezydium Rady Ministrów , 1926, s. 24.
↑ M.P. z 1932 r. nr 284, poz. 333 „za zasługi na polu gospodarczem w zakresie organizowania handlu i kupiectwa polskiego”.
↑ Piętnastolecie L. O. P. P. . Warszawa: Wydawnictwo Zarządu Głównego Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej, 1938, s. 282.
↑ Bank Kupiectwa Polskiego Warszawa . „Tygodnik Handlowy ”, s. 1, Nr 10 (16) z 6 marca 1920.
↑ Bank Kupiectwa Polskiego Warszawa . „Kurjer Warszawski ”, s. 1, Nr 69 z 9 marca 1920.
↑ Bank Kupiectwa Polskiego Warszawa . „Przegląd Gospodarczy ”, s. 32, Nr 1 z 1 kwietnia 1920.