Zdobył szereg szczytów w Pamiro-Ałaju w 1969 i rok później jako kierownik wyprawy[17]. Swój pierwszy, przez nikogo nie zdobyty pięciotysięcznik nazwał imieniem swojej matki, Stanisławy[2]. Prowadził wyprawę w Górach św. Eliasza na Alasce w 1976[18]. W 1978 był asystentem realizatora filmowego na wyprawie w Himalaje, która zdobyła południowy i środkowy wierzchołek Kanczendzongi. Zdobył wtedy wysokość 8000 m[19].
Jest autorem książki Polacy w górach Pamiro-Ałaju, wydanej w 1973[20] i rozdziału w Dwie Kangczendzongi, wydanej w 1983[21]. Zajmował się publicystyką na tematy górskie. Był korespondentem „Słowa Powszechnego”. Jako fotograf górski otrzymał nagrody i wyróżnienia[7][5].
Pomogły poznać głębiej własną osobowość i zwalczyć własną słabość. Każdy szuka sam dróg służących doskonaleniu charakteru. Według mnie są dwie drogi: podróże po świecie i podróże w głąb siebie. Ja zostałem alpinistą, gdyż coś ciągnęło mnie do natury. Może dlatego, że przekonany jestem o tym, iż im człowiek bliższy jest natury, tym jest czystszy. Natura stawia surowe wymagania i człowiek zdany jest tam tylko na siebie w sprostaniu tym wymaganiom.
Ostatnie kilkanaście lat życia „z potrzeby służenia innym” poświęcił niemal w całości pomocy dzieciom niepełnosprawnym intelektualnie[5]. Był współtwórcą polskiego Ruchu „Wiara i Światło” (zwanego „Ruchem Muminkowym”) od 1978[28]. Był zaangażowany w powołanie wspólnoty Ruchu w Lublinie[29]. Zamieszczał teksty w wydawnictwach poświęconych życiu chrześcijańskiemu[30]. Ukazało się wspomnienie o Bernardzie Uchmańskim zatytułowane Do tańca, do różańca, do gór wysokich[12].
↑Rafał M.R.M.KardaśRafał M.R.M., Jaskinia Wielka Śnieżna, [w:] JerzyJ.Grodzicki (red.), Jaskinie Polski, Państwowy Instytut Gelologiczny – Państwowy Instytut Badawczy, 2014 [dostęp 2020-12-18]. Brak numerów stron w książce
↑ abJanuszJ.ŻelazińskiJanuszJ., Wspomnienia – Bernard Uchmański (1936–1995), „Echa Gór” (02), Klub Wysokogórski Warszawa, 2019 [dostęp 2020-10-27]. Brak numerów stron w czasopiśmie
↑ abcBernard Uchmański (hasło), [w:] Małgorzata i JanM.J.KiełkowscyMałgorzata i JanM.J. (red.), Wielka Encyklopedia Gór i Alpinizmu, t. VI – Ludzie gór, Katowice: Stapis, 2013, s. 782, ISBN 978-83-61050-89-6 [dostęp 2020-07-20].
↑BernardB.UchmańskiBernardB., Sylwester na Raptawickiej Turni, „Taternik”, 44 (2), 1968, s. 74–76, ISSN0137-3155 [dostęp 2020-12-10].
↑AndrzejA.MackoAndrzejA., Siedmiu śmiałych, „Express Wieczorny”, XIII (11), 1969, 1 i 5, ISSN0137-9119.
↑KazimierzK.GłazekKazimierzK., Pamiro-Ałaj, „Wszechświat” (7–8), Polskie Towarzystwo Przyrodników im. Kopernika, 1971, s. 184–189, ISSN0043-9592 [dostęp 2020-10-28].
↑JanuszJ.FereńskiJanuszJ., W piwnicy i jeszcze głębiej, „Konfrontacje”, wydanie specjalne z okazji jubileuszu (1959–2003) Studenckiego Klubu Pałacyk we Wrocławiu, 31 maja 2003, s. 5 [dostęp 2020-04-09].