Poza tym, w latach 2002, 2005 i 2007 uczestniczył w turniejach o Puchar Świata, najlepszy wynik uzyskując w 2007, kiedy po pokonaniu Viktora Laznicki i Tejmura Radżabowa awansował do grona 32 najlepszych szachistów tego turnieju (w 1/16 finału przegrał – po dogrywce – z Krishnanem Sasikiranem)[12].
Wielokrotny reprezentant Polski w rozgrywkach drużynowych, m.in.:
czterokrotnie na drużynowych mistrzostwach Europy (w latach 1999, 2003, 2009, 2011); medalista: indywidualnie – srebrny (2003 – za wynik rankingowy)[14].
Jest wielokrotnym medalistą drużynowych mistrzostw Polski (reprezentując klub „Polonia” Warszawa): dwunastokrotnie złotym (z lat 1996, 1999–2006, 2009, 2011, 2012), pięciokrotnie srebrnym (1992, 1993, 1997, 1998, 2007) oraz dwukrotnie brązowym (1995, 2008), jak również trzykrotnym zdobywcą drużynowego Superpucharu Polski (2001, 2003, 2004). W barwach tej drużyny pięciokrotnie wywalczył wicemistrzostwo Europydrużyn klubowych (1997, 1999, 2001, 2003 i 2005), raz sięgając po medal brązowy (2002).
Najwyższy ranking w dotychczasowej karierze osiągnął 1 stycznia 2004, z wynikiem 2653 punktów zajmował wówczas 40. miejsce na światowej liście FIDE, jednocześnie zajmując 1. miejsce wśród polskich szachistów[15].
w 2007 otrzymał podczas turnieju w Armenii złoty medal Tigrana Wielkiego za „inspirujący wysiłek w rozwój szachów na świecie i za uczestnictwo w Międzynarodowym Turnieju Szachowym Lake Sevan 2007”.