Antonina Gordon-Górecka
Antonina Gordon-Górecka w latach 60.
|
Data i miejsce urodzenia
|
6 czerwca 1914 Kraków
|
Data i miejsce śmierci
|
12 czerwca 1993 Warszawa
|
Zawód
|
aktorka
|
Lata aktywności
|
1945–1993
|
Odznaczenia
|
|
|
Antonina Gordon-Górecka (ur. 6 czerwca 1914 w Krakowie, zm. 12 czerwca 1993 w Warszawie) – polska aktorka teatralna, filmowa i radiowa.
Życiorys
Córka Andrzeja. W 1938 r. rozpoczęła studia aktorskie w Państwowym Instytucie Sztuki Teatralnej w Warszawie. Ukończyła je w czasie wojny, w warunkach konspiracyjnych (1941).
Debiutowała po wojnie rolą Kasi w Weselu, reż. Jacka Woszczerowicza na scenie Teatru Wojska Polskiego w Łodzi.
Była wykładowcą na łódzkiej PWSFTviT i warszawskiej PWST.
Jej mężem był Konstanty Gordon[1]. Oboje spoczywają na cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera A19-1-17)[2].
Teatr
Filmografia
Spektakle Teatru Tv
- 1960: Powrót o siódmej
- 1961: Don Alvares albo niesforna w miłości kompanija
- 1961: Hotel Astoria
- 1961: Zatrzaśnij ostatnie drzwi
- 1961: Zegarek – Pani
- 1962: Krosienka – Spokojska
- 1962: Szklanka wody
- 1962: Świętoszek – Elmira
- 1963: Lato w Nohant – George Sand
- 1964: Mąż i żona – Elwira
- 1965: Adwokat i róże - Dama
- 1966: Ostatni
- 1969: Niemcy - Pani Soerensen
- 1969: W małym domku - Sędzina
- 1971: Kwiaty dla matki - Elżbieta
- 1971: Profesja pani Warren - Pani Warren
- 1971: Wesele - Radczyni
- 1972: Otworzyć serce - Docent
- 1972: Złoty sznur - Pani Phelps
- 1973: Akwarium 2 - Janina Ryba
- 1974: Stworzenie świata - Nauczycielka
- 1976: Goście
- 1976: Rozbitki - Szambelanicowa
- 1976: Sidła - Matka Bogdalskiej
- 1976: Weteran i Pani - Teresa
- 1977: Pierwsze ostrzeżenie - Baronowa
- 1977: Zagmatwana sytuacja - Angelika Haczykowa
- 1978: Osobne stoliki - Pani Railton-Bell
- 1979: Tu zaszła zmiana
- 1980: Zegarek - Pani
- 1981: Wesele - Radczyni
- 1993: Ładna historia - Pani de Trevillac
Źródło:[3].
Ordery i odznaczenia
Nagrody
- 1955: Wyróżnienie Podkomitetu Literatury i Sztuki Nagrody Państwowej za rolę Julii Pawłowny w sztuce Ostrowskiego Ostatnia ofiara (1955)[6]
- 1956: Nagroda Polskiego Radia
- 1959: Nagroda Radia i Tv za kreację aktorską w słuchowisku Gwiazdy na nitce
- 1968: Nagroda Przewodniczącego Komitetu ds. Radia i Telewizji I stopnia za role w teatrze PR
- 1969: Nagroda Polskiego Radia
- 1977: Nagroda Przewodniczącego Komitetu ds. Radia i Telewizji I stopnia za wybitne kreacje aktorskie w teatrze TV
- 1977: Nagroda Ministra Kultury i Sztuki I stopnia za wybitne osiągnięcia aktorskie
- 1980: Nagroda jury Festiwalu Polskiej Twórczości Telewizyjnej w Olsztynie za rolę w filmie Niewdzięczność i za rolę w spektaklu Zegarek
- 1981: Nagroda na XXI Kaliskich Spotkaniach Teatralnych za rolę w Weselu w konkursie spektakli Teatru Tv
Przypisy
Linki zewnętrzne
Identyfikatory zewnętrzne: