Najmłodsze (jedenaste) dziecko, a zarazem piąta córka (i druga, która dożyła wieku dojrzałego) ówczesnego księcia na Bardzie i Nowopolu (Neuencamp), Bogusława XIII i jego pierwszej żony Klary, księżniczki brunszwickiej. Została wydana za mąż za Ernesta, księcia Croy i Aerschot, hrabiego Fontenoy i Bayon[2]. Ślub odbył się na zamku w Szczecinie dnia 4 sierpnia 1619. Po niewiele ponad roku, Anna owdowiała – książę Ernest zmarł w trakcie jednej z francuskich wypraw wojennych 7 października 1620[3].
Ze związku małżeńskiego z Ernestem, księciem Croy i Aerschot, hrabiego Fontenoy i Bayon miała jedynego syna, tj.
Ernesta Bogusława de Croÿ (ur. 26 sierpnia 1620, zm. 7 lutego 1684) – biskupa kamieńskiego; tytularnego księcia Croy i Aerschot; margrabiego Hawru; hrabiego Fontenoy i Bayon; pana na Dommartin i Vinstingen oraz księcia Rzeszy[7].
Do swojej śmierci, która nastąpiła po krótkiej chorobie (na którą zapadła 26 czerwca) 7 lipca 1660, mieszkała w Słupsku[2]. Pochowana została w kościele św. Jacka przy Zamku Książąt Pomorskich przed wielkim ołtarzem dopiero jednak 21 października 1663 po uroczystościach trwających cztery dni. W 1682 Ernest Bogusław ufundował dodatkowo epitafium istniejące do dziś, a w dwa lata później sam został zgodnie ze swoją wolą pochowany obok matki. Skarby z jej otwartego w latach siedemdziesiątych XX w. sarkofagu znajdują się w Muzeum Pomorza Środkowego na słupskim zamku[4].