Absolwent VII LO im. Juliusza Słowackiego w Warszawie. Studia ukończył na Wydziale Mechanicznym Energetyki i LotnictwaPolitechniki Warszawskiej. Stopień doktora nauk technicznych uzyskał na Wydziale Inżynierii ŚrodowiskaPolitechniki Warszawskiej w 1983, przedstawiając pracę pt. Własności eksploatacyjne modeli matematycznych jakości wody w rzekach. W 2000 na tej samej uczelni uzyskał stopień doktora habilitowanego nauk technicznych w zakresie inżynierii środowiska, w specjalności ochrona zasobów wodnych. Pracował jako nauczyciel akademicki, doszedł do stanowiska profesora Politechniki Warszawskiej, do 2010 pełnił funkcję kierownika Zakładu Informatyki i Badań Jakości Środowiska na Wydziale Inżynierii Środowiska[1].
Jest specjalistą w zakresie oddziaływania przedsięwzięć infrastrukturalnych na środowisko. Prowadził badania poświęcone metodologii ocen oddziaływania na środowisko, oddziaływania transportu na środowisko i roli konfliktu w podejmowaniu decyzji. Zajmował się również analizą ryzyka, teorią identyfikacji modeli matematycznych systemów środowiska, budową modeli prognostycznych, informatyką środowiska i systemami informacji o środowisku.
Autor kilkudziesięciu artykułów, referatów i raportów, kilku monografii oraz wdrożonych opracowań w przemyśle i w administracji publicznej. Opublikował monografię Identyfikacja systemów jakości wody w rzekach, jest autorem modeli matematycznych używanych do zarządzania ochroną środowiska wodnego. Publikował na temat oddziaływania transportu na środowisko, a zwłaszcza na zdrowie człowieka[1].
Działalność zawodowa i publiczna
Pełnił funkcje doradcy ministra środowiska oraz eksperta sejmowej Komisji Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa. Był przewodniczącym Krajowej Komisji Ocen Oddziaływania na Środowisko oraz społecznym doradcą pełnomocnika rządu ds. polskiej energetyki jądrowej. Powołano go w skład rady nadzorczej Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej[2]. Był ekspertem Polskiej Izby Ekologii i rzeczoznawcą w zakresie ocen oddziaływania na środowisko[3]. Pełnił funkcję mediatora m.in. w konfliktach dotyczących składowisk odpadów i lokalizacji obwodnic. Był moderatorem tzw. okrągłego stołu w sprawie obwodnicy Augustowa (Dolina Rospudy) i Warszawskiego Okrągłego Stołu Odpadowego.
Kraszewski A., Identyfikacja systemów jakości wody w rzekach, Oficyna Wydawnicza PW, Warszawa 1999.
Kraszewski A., Kraszewski M., Identification of Indicators to Assess the Implementation of the White Paper on European Transport Policy, The Regional Environmental Center for Central and Eastern Europe (REC), Szentendre, 2004.
Kraszewski A., Urban Public Transport State in Capital Cities of CEE Region. Technical Summary, [w:] Next Stop: Sustainable Transport, Krzywkowska G. (red.), The Regional Environmental Center for Central and Eastern Europe (REC), Szentendre, 2004, s. 9–20.
Kraszewski A., Jak to zrobić w Polsce? Studium wykonalności Systemu Zbiórki i Przetwarzania Odpadów Zużytego Sprzętu Elektrycznego i Elektronicznego, First Polish Norwegian WEEE Cluster Meeting, Pułtusk, 2004.
Kraszewski A., Wawrzonek R., Zbieranie zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego w Polsce – Analiza stanu aktualnego i prognoza na lata 2006–2008, Ministerstwo Środowiska, Narodowy Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej, Warszawa, 2005.
Kraszewski A., Zużyty sprzęt elektryczny i elektroniczny – problemem współczesnego świata. Program edukacyjny – poradnik dla nauczyciela, ElektroEko, Warszawa 2007.