Aleksy Wdziękoński (ur. 13 sierpnia 1892 w Kijowie, zm. 30 stycznia 1946 w Jerozolimie) – polski dyplomata i urzędnik konsularny.
Życiorys
Posiadał tytuł naukowy kandydata nauk ekonomicznych. W polskiej służbie zagranicznej od 1921; m.in. pełnił funkcję szefa kancelarii w poselstwie w Charkowie (1921–1923), w Ministerstwie Spraw Zagranicznych (1923–1925), attaché w Strasburgu (1925–1926), wicekonsulem w Tyflisie (1926–1929), wicekonsulem w Bytomiu (1929), konsula/kier. konsulatu we Wrocławiu (1929–1932), konsula w Essen (1932–1933), radcą ministra/naczelnikiem wydziału prasowego departamentu politycznego MSZ (1934–), działalnością opiekuńczą nad uchodźcami polskimi w Rumunii, również w strukturach Amerykańskiej Komisji Pomocy Polakom (1939–1940), konsulem generalnym w Jerozolimie (15 czerwca 1943 – 30 stycznia 1946). Od lipca 1945 działał nieoficjalnie, ponieważ Wielka Brytania cofnęła uznanie Rządowi RP na Uchodźstwie.
Zmarł w Jerozolimie. Został pochowany w polskiej kwaterze cmentarza katolickiego na wschodnim zboczu góry Syjon wśród mogił polskich uchodźców wojennych.
Ordery i odznaczenia
Przypisy
Bibliografia
- Rocznik Służby Zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej, MSZ Warszawa, za lata 1933–1938.
- Dubicki T., Działalność Amerykańskiej Komisji Pomocy Polakom na rzecz uchodźców polskich w Rumunii w latach 1939–1945, Dzieje Najnowsze, Rocznik XXIII – 1991, 4.
- ArturA. Patek ArturA., Teksty funeralne jako źródło historyczne. Przyczynek do biografii Aleksego Wdziękońskiego, konsula RP w Jerozolimie, „Polska Akademia Umiejętności. Studia Środkowoeuropejskie i Bałkanistyczne”, XXVII, Kraków 2018, DOI: 10.4467/2543733XSSB.17.008.9983 [dostęp 2020-06-16] .