Tango magnolia (Wertyński)
Aleksandr Nikołajewicz Wiertinski , w Polsce znany jako Aleksander Wertyński (ros. Александр Huколаевич Вертинский , ur. 8 marca ? /20 marca 1889 w Kijowie , zm. 21 maja 1957 w Leningradzie ) – rosyjski pieśniarz, kompozytor , poeta i aktor . Mąż Lidiji Wiertinskiej . Ojciec radzieckiej aktorki Anastasiji Wiertinskiej .
Życiorys
Wiertinski był autorem śpiewanych romansów, które uczyniły go najsłynniejszym rosyjskim bardem okresu międzywojennego, mimo że już wtedy przebywał on na emigracji, m.in. w Warszawie (wyemigrował z Rosji w 1919[1] ). Koncertował też na terenie całej Polski , m.in. 9 listopada 1924 roku wystąpił z recitalem w łódzkiej Filharmonii [2] .
Do ZSRR powrócił w 1943 roku[3] . Podczas wojny dawał koncerty m.in. dla żołnierzy Armii Czerwonej . W 1951 otrzymał Nagrodę Stalinowską . Jego utwory na język polski tłumaczyli m.in. Julian Tuwim oraz Jonasz Kofta .
Pieśni Wiertinskiego śpiewają m.in. Mieczysław Święcicki i Olena Leonenko .
Pochowany na Cmentarzu Nowodziewiczym w Moskwie [4] .
Wybrana filmografia
1913: Obryw jako Kadet (jeden z gości)
1928: Geheimnisse des Orients jako Wezyr
1953: Skanderbeg jako doża wenecki
1954: Anna na szieje jako Książę
Polska dyskografia
Longplay pt. Romanse cygańskie [Aleksandra Wertyńskiego] śpiewa Mieczysław Święcicki (wyd. Polskie Nagrania , nr XL-0600 (mono) i SXL-0600 (stereo); lista utworów: A: „Żółty Anioł”, „Madame Irene”, „Liliowy Negr”, „Step Mołdawiański”, „Długa Droga”, „Zapomniane Pieszczoty” • B: „Litość Miej”, „Kominek Zgasł”, „Stary Cygan”, „Kto Mi Samotność Osłodzi”, „Chryzantemy”, „O Pieśni Me Prosisz”)
Przypisy
Bibliografia
„Łódź w Ilustracji” z 16 XI 1924, nr 13, s. 6 (zdjęcie portretowe).
Linki zewnętrzne