Alain Carignon
|
Data i miejsce urodzenia
|
23 lutego 1949 Vizille
|
Zawód, zajęcie
|
polityk
|
|
Alain Carignon (ur. 23 lutego 1949 w Vizille[1]) – francuski polityk i samorządowiec, parlamentarzysta, w latach 1993–1994 minister komunikacji.
Życiorys
Absolwent Institut d'administration des entreprises de Grenoble[2], pracował w izbie przemysłowo-handlowej i administracji publicznej. Zaangażował się w działalność polityczną w ramach gaullistowskiego Zgromadzenia na rzecz Republiki[3]. Od 1976 był radnym departamentu Isère, w latach 1986–1995 pełnił funkcję przewodniczącego rady generalnej. Od 1983 do 1995 sprawował urząd mera Grenoble[2].
W 1986 po raz pierwszy został wybrany do Zgromadzenia Narodowego, z powodzeniem ubiegał się o reelekcję w wyborach w 1988 i 1993[1]. Od marca 1986 do maja 1988 był ministrem delegowanym (wiceministrem) do spraw środowiska w rządzie, którym kierował Jacques Chirac. Od marca 1993 do lipca 1994 zajmował stanowisko ministra komunikacji w gabinecie Édouarda Balladura[4].
Karierę polityczną Alaina Carignona przerwało postępowanie karne. W 1996 został skazany na karę 5 lat pozbawienia wolności (w tym 1 rok z warunkowym zawieszeniem), grzywnę i zakaz ubiegania się o funkcje publiczne za korupcję, defraudację i wpływanie na zeznania świadka[2][5]. Z wyroku tego odbył w zakładzie karnym 29 miesięcy kary[3], co w mediach wskazywano jako najdłuższy okres izolacji penitencjarnej polityka skazanego za korupcję[3][5].
Przeniósł się później do Maroka, zajął się prowadzeniem własnej działalności gospodarczej w Marrakeszu[5]. Powrócił później do działalności politycznej. W 2003 został przewodniczącym Unii na rzecz Ruchu Ludowego w Isère[2]. Kandydował bez powodzenia w różnych wyborach, m.in. w 2007 do Zgromadzenia Narodowego[2][3][5].
Przypisy
W dniu powstania |
|
---|
Późniejsi członkowie rządu |
|
---|