Adam Halber (ur. 7 listopada 1948 w Bydgoszczy, zm. 25 lutego 2015[1] w Warszawie[2]) – polski polityk, dziennikarz, poseł na Sejm I i II kadencji.
Życiorys
Syn Zygmunta i Zofii[2]. W latach 60. działał w 16 Warszawskiej Drużynie Harcerzy[3]. W 1966 ukończył XIV Liceum Ogólnokształcące im. Klementa Gottwalda w Warszawie[4], a w 1972 studia na Wydziale Maszyn Roboczych i Pojazdów Politechniki Warszawskiej. W latach 1970–1985 był działaczem klubu „Stodoła”[5]. Pracował jako dziennikarz, związany z m.in. z czasopismami „Radar”, „Magazyn Muzyczny”, „Pan”. W latach 1976–1997 współpracował z Polskim Radiem i Rozgłośnią Harcerską (m.in. przy audycjach Muzyka nocą, Sygnały dnia, Lato z radiem). W latach 1976–1985 przewodniczył Krajowej Radzie Prezenterów Dyskotek[5]. Zasiadał w gronie ekspertów w dziedzinie muzyki rozrywkowej w teleturnieju „Wielka gra”.
Sprawował mandat posła na Sejm I kadencji, wybranego z listy Polskiej Partii Przyjaciół Piwa. Należał do tzw. frakcji Małe Piwo, przekształconej w 1992 w Koło Poselskie „Spolegliwość”, następnie przeszedł do Sojuszu Lewicy Demokratycznej. Z ramienia tego ugrupowania sprawował mandat posła II kadencji, wybranego z listy ogólnopolskiej kandydując w okręgu warszawskim. Od 1997 do 2003 był członkiem Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji.
W 1993 wystąpił w roli polityka w filmie telewizyjnym Tylko strach w reż. Barbary Sass[6]. Na łamach „Tygodnika Angora” redagował cykl Jak powstają przeboje?, w którym przedstawiał historię powstania konkretnej piosenki – polskiej lub zagranicznej, która weszła do kanonu muzyki rozrywkowej. Cykl ten prezentowany był również w formie cotygodniowej audycji na antenie Programu I Polskiego Radia.
Był ojcem Małgorzaty Halber[7].
Pochowany 6 marca 2015 w Aleksandrowie[3]. Pośmiertnie odznaczony przez Bronisława Komorowskiego Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[8].
Wyniki wyborcze
Przypisy
Bibliografia