Skład korpusu ogłoszono najwyższym rozkazem z 28 stycznia 1904 r. Zadaniem korpusu na początku wojny było uniemożliwienie lub spowolnienie desantu i posuwania się wojsk japońskich z Korei, w celu zyskania czasu na koncentrację pozostałych oddziałów armii mandżurskiej. 10 lutego 1904 r. Wschodnio-Syberyjskie Brygady Strzeleckie zostały przekształcone we Wschodnio-Syberyjskie Dywizje Strzeleckie. Na początku lutego 1904 r. 3 Wschodnio-Syberyjska Brygada Strzelecka wraz z dołączonym Dywizjonem Artylerii i kompanią saperów zaczęły zbliżać się do rzeki Jalu jako wschodnia awangarda, od 28 lutego wschodni oddział. W połowie lutego 9 Pułk był już w Shahechi, a 11 i 12 w Fengcheng. 10 Pułk rozpoczął wycofywanie się z Kaizhou dopiero 22 lutego. Transbajkalska Brygada Kozacka stanowiła rdzeń oddziału kawalerii generała dywizji Pawła Miszczenki, w skład którego wchodziły również 1. Argunski i Ussurijski pułki kozackie i który podlegał bezpośrednio namiestnikowi Jego Cesarskiej Mości na Dalekim Wschodzie. Na początku lutego, po otrzymaniu pozwolenia z Petersburga na prowadzenie rekonesansu w Korei, setki Kozaków rozpoczęło rozpoznanie wzdłuż drogi wiodącej z Ŭiju do Pjongjangu. 14 lutego stu dotarło do Pjongjangu, już zajętego przez Japończyków. Lecz 12 lutego Minister Wojny Aleksiej Kuropatkin wysłał depeszę, w której wyraził głębokie zaniepokojenie swoim „nadmiernym wydłużeniem wprzód” i powiedział, że konieczny jest powrót do rzeki Jalu. 15 lutego Miszczenko zaczął się wycofywać. 26 lutego 4 i 9 Wschodnio-Syberyskie Dywizje Strzeleckie zostały wyłączone ze składu korpusu, a zamiast nich włączono 1 Syberyjską Dywizję Piechoty, której pułki wciąż były w trakcie rozmieszczania[1].
I wojna światowa
W czasie I wojny światowej korpus operował na froncie północno-zachodnim, a od sierpnia 1915 r. na froncie zachodnim. W okresie od sierpnia 1914 r. do lutego 1916 r. wchodził w skład 10 Armii, od kwietnia do września 1916 r. w 4 Armii, a od listopada 1916 r. do grudnia 1917 r. w 2 Armii. Korpus zasłynął bohaterską obroną Lyk w lutym 1915 r. i faktycznie uratował front północno-zachodni przed upadkiem. Wykazał tę samą wytrzymałość we wszystkich kolejnych bitwach. Korpus został rozformowany na początku 1918 roku.