19 Dywizjon Rakiet Taktycznych – samodzielny pododdział wojsk rakietowych i artylerii ludowego Wojska Polskiego.
Formowanie i zmiany organizacyjne
Jeszcze wiosną 1963 uruchomiono proces formowania dywizjonów rakiet taktycznych, które postanowiono włączyć w skład dywizji ogólnowojskowych.
Zarządzeniem szefa SG WP nr 0110/Org. z 1 sierpnia 1967 po przeformowaniu z 19 dywizjonu artylerii rakietowej (JW 2629[2]) na etatach 4/243 utworzono 19 dywizjon artylerii w Lidzbarku Warmińskim z przeznaczeniem dla 15 Dywizji Zmechanizowanej[3][1][4].
W 1969 dywizjon otrzymał kolejną wyrzutnię pochodzącą z przezbrajanego w nowe rakiety innego dywizjonu[5].
Potem stacjonował w Morągu[3]. W 1969 Jednostka posiadała etat nr 30/129[a] i uzbrojona była w trzy wyrzutnie 2P16[6].
Zarządzeniem szefa SG WP nr 042/ Org. z 18 listopada 1982 przeformowano dywizjon z etatu 30/129 na 30/243 przezbrajając go z trzech wyrzutni 2P16 na trzy 9P113[7][b].
Pod koniec 1988 19 dywizjon rakiet taktyczny posiadał etat nr 30/243, a jego podstawowe wyposażenie stanowiły trzy wyrzutnie 9P113[8].
↑Zarządzeniem szefa SG WP nr 090/Org. z 14 VIII 1970 etat dywizjonu zmieniono z 30/110 na 30/129[5].
↑Jeszcze w 1979 w planach SG WP widniał zapis sugerujący przezbrojenie dywizjonu w nowe wyrzutnie wraz ze zwiększeniem ich liczby trzech do czterech. Ostatecznie zrealizowano oszczędniejszy wariant zakupu[7].
Franciszek Puchała: Budowa potencjału bojowego Wojska polskiego 1945–1990. Obszary szpiegowskich działań. Warszawa: Fundacja „Historia i Kultura”, 2013. ISBN 978-83-11-12800-2.
Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska pancerne i zmechanizowane w latach 1955–1990. „Poligon” nr 3/2010
Mariusz Cielma (mac76): Brygada Rakiet LWP. 2009-08-06. [dostęp 2012-10-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-08-17)]. (pol.).
Robert Rochowicz. Rakiety operacyjne i taktyczne w Siłach Zbrojnych PRL. „Poligon”. Nr 1(62), s. 56–68, styczeń-marzec 2018. Warszawa: Magnum-X. ISSN1895-3344.
