ZoöfilieZoöfilie is het beleven van seksuele opwinding van mensen tot dieren. Het valt in de psychiatrie onder de parafiliën. Zoöfilie is niet hetzelfde als bestialiteit. Bestialiteit betreft seksuele handelingen tussen mens en dier; zoöfilie omschrijft slechts de seksuele aantrekking. Zoöfilie en bestialiteitZoöfilie behelst het zich seksueel aangetrokken voelen tot dieren, terwijl bestialiteit (ook wel dierenseks genoemd) ziet op seksuele betrekkingen tussen mens en dier. Niet iedere zoöfiel doet echter aan bestialiteit, en een groot deel van de mensen die seks met dieren hebben, zijn geen zoöfielen. Net als bij pedoseksualiteit, kent ook bestialiteit naast preferentiële daders gelegenheidsdaders en a-sociale daders. GeschiedenisGrotschilderingen van seksuele contacten tussen mens en dier zijn al uit de bronstijd (in Zweden) en de ijzertijd (in Italië) bekend. Volgens sommigen gaat het hier overigens over mythologisch-psychologische motieven en niet over daadwerkelijke handelingen. In de Griekse mythologie is zoöfilie een regelmatig terugkerend thema. Ook worden uit dergelijke verbintenissen regelmatig kinderen geboren, hetzij in menselijke hetzij in half-menselijke, half-dierlijke vorm. In werkelijkheid is er van een dergelijke kruising - die theoretisch mogelijk moet zijn (zie ook: Kruising tussen mens en chimpansee) - geen exemplaar bekend. Volgens de Grieken verscheen Zeus aan Leda in de vorm van een zwaan en uit deze verbintenis werden Helena en Polydeuces geboren. De Minotaurus was een kind van koningin Pasiphaë en een witte stier. De god Pan bedreef ook regelmatig de liefde met dieren. In het oude Rome waren er bordelen die de naam van de diersoorten droegen die er beschikbaar waren. In de Bijbel wordt de bestialiteit beschreven en sterk veroordeeld:
In de Middeleeuwen stond er de doodstraf op - voor mens én dier - en tot in de 19e eeuw stonden er in Europa zware straffen op. Huwelijken tussen mens en dierHuwelijken tussen mensen en dieren zijn niet geldig en worden nergens erkend. Toch zijn er gevallen waarin mensen (symbolisch) met dieren trouwden, wat in sommige gevallen samenhing met zoöfilie. In andere gevallen zat er een niet-seksueel (religieus of bijgelovig) motief achter. Voorbeelden zijn:[bron?]
Er zijn meer voorbeelden bekend maar meestal betrof dit huwelijken op andere gronden. Zo 'trouwde' een Indiase man met een hond omdat hij meende zich de woede van de goden op de hals te hebben gehaald door eerder een andere hond te stenigen. Op deze manier kon hij zijn 'schuld' inlossen. Ook uit India stammen verhalen over huwelijken tussen kinderen en dieren, waarmee men hoopte te voorkomen dat de kinderen door wilde dieren werden aangevallen. In deze gevallen waren de huwelijken slechts symbolisch en stond het de kinderen vrij later een menselijke partner te huwen. Zie ookExterne linksBronnen, noten en/of referenties
|