|
Wilhelmus Marinus Bekkers
 Wilhelmus Marinus Bekkers (Sint-Oedenrode, 20 april 1908 – Tilburg, 9 mei 1966) was een Nederlands rooms-katholiek bisschop. Bekkers (onder vrienden: Rinie) werd in 1957 coadjutor en titulair-bisschop van Thasos. Hij was bisschop van het bisdom 's-Hertogenbosch van 27 juni 1960 tot 9 mei 1966. LoopbaanBekkers begon zijn loopbaan in 1933 als kapelaan in een arbeidersparochie te 's-Hertogenbosch. Vanaf 1939 was hij rector van verschillende instituten. In 1956 was hij korte tijd pastoor te Tilburg voordat hij in 1957 benoemd werd tot coadjutor van Wilhelmus Mutsaerts, zijn voorganger als bisschop van 's-Hertogenbosch. Bekkers koos een wapenspreuk die hem kenmerkte: Caritas pro armis, de liefde als wapen. Monseigneur Bekkers, van huis uit een eenvoudige, vrome boerenzoon, betoogde modernistische opvattingen in verschillende morele kwesties. Volgens Bekkers moest de Kerk niet een strenge moraal voorschrijven, maar tegemoetkomen aan de wensen van de gelovigen. Zijn opvattingen werden meer ingegeven door pastorale overwegingen dan door wetenschappelijke bezinning. Spraakmakend was zijn mening over de geboorteregeling die hij verwoordde op 21 maart 1963. Bekkers vond dat gelovigen zelf moesten beslissen over het gebruik van de anticonceptiepil. Zonder het woord 'anticonceptiepil' te gebruiken, benadrukte Bekkers dat ouders hun eigen geweten moeten volgen bij het bepalen van het kindertal. Bekkers stopte informatie over geestelijken die seksuele vergrijpen hadden begaan in een geheim archief.[1] Ziekte, overlijden en nagedachtenisAan het eind van zijn leven was Bekkers een populair en geliefd bisschop met landelijke bekendheid. Zijn bekendheid was mede het gevolg van zijn optreden voor de actualiteitenrubriek Brandpunt van de KRO op de Nederlandse televisie. Aan kardinaal Alfrink, aartsbisschop van Utrecht, op en top diplomatiek, wars van elk populisme, autocratisch, waren Bekkers' eigenzinnige televisieoptredens absoluut niet besteed. Dat gold met name Bekkers' opmerkingen over de gewetensvrijheid van echtparen. Alfrink achtte Bekkers' uitlatingen in strijd met de kerkelijke leer en had zich bovendien gestoord aan het feit dat Bekkers over deze zaken geen enkel overleg had gevoerd. Voordien was de betrekking tussen beiden - die in alle opzichten elkaars tegenpolen waren - hartelijk begonnen. Nadien bekoelden de betrekkingen aanzienlijk. Zo sprak de kardinaal - toen hij in Rome een foto van bisschop Bekkers te paard onder ogen kreeg - smalend: Dat paard ziet er heel intelligent uit.[2] Bekkers overleed op 9 mei 1966 aan een hersentumor. Bij de uitvaart in de Bossche Sint-Janskathedraal stond een grote schare prelaten op het priesterkoor plus één dominee in zwarte toga: ds. N.K. van den Akker, (1917-2000). Het markeerde de jarenlange oecumenische vriendschap tussen de twee. Van den Akker sprak bij die gelegenheid een persoonlijk gebed uit. In aanwezigheid van Bekkers' moeder en met duizenden langs de kant van de weg werd hij in zijn geboortedorp Sint-Oedenrode begraven, achter de Sint-Martinuskerk, waar zijn graf een prominente plaats inneemt. Hoofdcelebrant bij de requiemmis was kardinaal Alfrink, die zich op Bekkers ziekbed met hem had verzoend. In de mis, die rechtstreeks door de KRO werd uitgezonden noemde Alfrink hem deze mens, die zoveel goedheid, hoop en vertrouwen rond zich verspreid had.[3] De verering voor de gestorven bisschop kwam onder meer tot uiting in een maandenlang aanhoudend druk bezoek aan zijn graf in Sint Oedenrode, dat bijna een pelgrimsoord werd. Trivia
Publicaties van Bekkers
Publicaties over Bekkers
Externe links
 Zie de categorie Wilhelmus Marinus Bekkers van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
Bronnen, noten en/of referenties
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
.jpg)
