ToucherOnder het toucher[1] (Frans voor 'aanraken') wordt in de muziek, en in het bijzonder in het pianospel, de aanslag verstaan. Men spreekt vaak van het toucher van een pianist om algemene karaktertrekken van diens spel weer te geven. Vormen van toucherEr zijn in het pianospel zeer vele en diverse vormen van 'toucher'. Het toucher komt tot stand door een bepaald gebruik van de tastzin, spiergebruik en motoriek van het speelapparaat (de vingers, arm, pols), door het gebruik van het gewicht (van arm en hand), en door de richting en de snelheid van de aanraking van de vinger met de toets. De uiteindelijke klank die het resultaat is van het toucher zal bepalen hoe een luisteraar het pianospel als geheel ervaart. Karakter van de klankVoor karakterisering van het toucher worden vaak beeldende termen gebruikt zoals:
TechniekOm een bepaald soort toucher te realiseren zal de pianist zoeken naar de meest geschikte technische wijze van spelen. Enige voorbeelden:
HoofdelementenHet toucher omvat twee hoofdelementen:
Deze worden vaak in diverse combinaties toegepast om de snelheid van de toets te bepalen. Ook het loslaten van een toets (de afdemping van de klinkende toon) is van invloed op het toucher. Verder streven pianisten er naar om hun toucher zo te trainen en af te regelen dat elke vinger (en de duim) egaal kunnen spelen in passagewerk, zodat een luisteraar geen ongewenste accenten hoort bij gebruik van diverse vingerzettingen. Invloed van pedalenPedaalgebruik kan van invloed zijn op het toucher. Bij ingedrukt rechter pedaal kan de weerstand van de toets minder worden (de demper hoeft dan niet met de vinger te worden opgetild van de snaar) hetgeen minder kracht vereist voor het indrukken van de toets. Bij gebruik van het linkerpedaal wordt de klank van de aanslag veranderd, omdat er dan una corda wordt gespeeld. Invloed van instrumentHet bespeelde instrument heeft ook invloed op het toucher:
|