The Stanley Brothers
The Stanley Brothers[1][2][3], bestaande uit Carter[4] (17 augustus 1925 - 1 december 1966) en Ralph Stanley[5] (25 februari 1927 - 23 juni 2016) waren een Amerikaans countryduo. De broers behoorden tot de belangrijkste vertegenwoordigers van bluegrass. GeschiedenisGeboren in Dickenson County, Virginia, groeiden de Stanley Brothers op in een muzikaal gezin, omdat hun vader zong en hun moeder banjo speelde. De familie verhuisde al snel naar de Clinch Mountains, waar ze een kleine boerderij runden. Carter en Ralph kwamen al vroeg in aanraking met countrymuziek, als kinderen luisterden ze vaak naar opnamen van The Monroe Brothers en de wekelijkse Grand Ole Opry, de meest succesvolle radioshow van Amerika. Toen ze jong waren, traden ze voor het eerst publiekelijk op in hun woonplaats. Nadat ze waren afgestudeerd aan de middelbare school, werden ze opgeroepen voor het leger, waar ze vochten in de Tweede Wereldoorlog. Nadat ze in 1946 uit het leger waren vrijgelaten, richtten ze de Clinch Mountain Boys op. Een paar maanden lang regisseerden ze hun eigen programma op het WNVA-radiostation in Norton (Virginia) en vervolgens in Bristol (Tennessee) op WCYB. Hier verschenen ze voor het eerst officieel als The Stanley Brothers. Kort daarna kregen de broers een platencontract bij het kleine label Rich-R-Tones Records. Haar eerste opnamen verschenen in 1947, die nog in Hillbilly-stijl waren. Nadat ze door de zuidelijke staten waren gereisd en in verschillende radioprogramma's verschenen, begonnen ze langzaam hun eigen stijl te ontwikkelen. Met een mix van vioolstukken, Hillbilly-muziek en Bill Monroe's nieuw gecreëerde bluegrass, creëerden ze hun kenmerkende bluegrass-sound. Daarnaast speelden veel bekende muzikanten zoals Pee Wee Lambert, Chubby Anthonie en Curly Lambert in hun band. In 1948 verhuisden ze naar het grote Columbia Records, waar ze drie jaar bleven. In 1951 kreeg Ralph Stanley een ernstig auto-ongeluk, waarvan hij herstelde. Tijdens zijn herstel nam Carter op met de Bill Monroe. In 1953 tekenden de Stanley Brothers een contract bij Mercury Records. Gedurende deze tijd hadden ze hun grootste successen, enkele van hun bekendste nummers zijn How Far to Little Rock, Ridin ’that Midnight Train en Man of Constant Sorrow, die het themaliedje vormde voor de film O Brother, Where Art Thou? uit 2000. Begin jaren 1960 stapten ze over naar King Records. Ondertussen verhuisden ze naar Live Oak (Florida), waar ze de wekelijkse WNER Suwanee River Jamboree-radioshow leidden. Ze waren ook lid van de KWKH Louisiana Hayride en de WBRM Carolina Barn Dance. Maar ondanks hun vele activiteiten en optredens, kwamen de twee broers in financiële moeilijkheden. Hun verkoop daalde gestaag en Carter Stanley werd alcoholist door het aanhoudende falen. In 1966 toerden The Stanley Brothers ook door Duitsland als onderdeel van het Amerikaanse bureau Lippmann en Rau's American Folk Blues Festival. Carter Stanley overleed op 1 december 1966 op 41-jarige leeftijd. Zijn dochter Jeannie droeg haar eerste album op aan haar overleden vader. Ralph Stanley bleef optreden, zijn zoon is ook bluegrass-muzikant. In 1992 werden de Stanley Brothers opgenomen in de International Bluegrass Music Hall of Honour. Sinds Lincoln Memorial University in Tennessee Ralph Stanley in 1976 een eredoctoraat heeft toegekend, werd hij in het bluegrass-circuit Dr. Ralph Stanley genoemd. 2014 werd hij geëerd door de Yale University. Ralph Stanley overleed op 23 juni 2016 op 89-jarige leeftijd. Discografie
Bronnen, noten en/of referenties
|