The Extended Phenotype
The Extended Phenotype is een boek uit 1982 van de Britse bioloog Richard Dawkins. Het centrale idee is dat het fenotype niet enkel in het kader van biologische processen moet worden gezien, maar ook eender welke invloed van het gen op de omgeving, binnen of buiten het organisme, omvat. The Extended Phenotype is een puur wetenschappelijk werk en wordt beschouwd als Dawkins' belangrijkste bijdrage tot de evolutietheorie. Het boek is voor de leek dan ook minder toegankelijk dan zijn voorganger The Selfish Gene en is niet vertaald naar het Nederlands. InhoudDawkins argumenteert dat het idee om het fenotype te beperken tot de fenotypische expressie van genen in het organisme willekeurig is en er zo voorbij wordt gegaan aan de invloed van het gen op de omgeving via het gedrag van het organisme. Concreet beschrijft hij drie soorten van 'extended phenotype':
Het centrale theorema van The Extended Phenotype werd door Dawkins geformuleerd als: 'An animal's behaviour tends to maximize the survival of the genes "for" that behaviour, whether or not those genes happen to be in the body of the particular animal performing it.' Genetische basisIn 2011 publiceerden Hoover et al. in Science onder de titel 'A Gene for an Extended Phenotype' hun ontdekking van het gen dat bij Baculoviridae verantwoordelijk is voor de geïnduceerde gedragswijzigingen in hun gastheer.[1] Zie ook |