|
Suzuki-reactieDe Suzuki-reactie (of Suzuki-koppeling) is een organische reactie van een aryl- of vinylboorzuur met een aryl- of vinylhalide, gekatalyseerd door een palladium(0) complex.[1][2] De reactie wordt wijd gebruikt voor het synthetiseren van polyalkenen, styrenen en gesubstitueerde bifenylen. Diverse artikelen zijn gepubliceerd.[3][4][5]  De reactie werkt ook met pseudohalogeniden, zoals triflaten (OTf), in plaats van halogeniden, en ook met booresters in plaats van boorzuren.
De Suzuki-reactie, voor het eerst gepubliceerd in 1979 door Akira Suzuki, koppelt boorzuren met een organisch deel aan halogeniden. De reactie vereist een palladiumkatalysator zoals Pd[P(C6H5)3]4 om de reactie te laten verlopen. De palladiumkatalysator is 4-gecoördineerd, en heeft gewoonlijk fosfineliganden. Suzuki kreeg hiervoor in 2010 de Nobelprijs voor de scheikunde, gedeeld met Ei'ichi Negishi en Richard F. Heck. In vele publicaties wordt deze reactie ook wel Miyaura-Suzuki-reactie genoemd. ReactiemechanismeHet mechanisme van de Suzuki-reactie kan het best bekeken worden vanuit het perspectief van de palladiumkatalysator. De eerste stap is de oxidatieve additie van palladium aan het halide 2 om het organopalladiumcomplex 3 te vormen. Reactie met base geeft tussenproduct 4, welke via transmetalering[6] met het boraatcomplex 6 het organopalladiumcomplex 8 vormt. Reductieve eliminatie van het gewenste product 9 geeft de oorspronkelijke katalysator 1 terug.  Oxidatieve additieOxidatieve additie gaat met behoud van stereochemie met vinylhalogeniden, terwijl het inversie geeft wanneer allylische en benzylische halogeniden gebruikt worden.[7] De oxidatie additie vormt eerst het cis-palladiumcomplex, welke onmiddellijk isomeriseert naar het trans-complex.[8] Reductieve eliminatieDoor middel van deuterium-labeling hebben Ridgeway et al. laten zien dat de reductie eliminatie plaatsvindt met behoud van stereochemie.[9] Zie ook
Externe link
Noten
|