Standard Luik in het seizoen 1998/99
Voorzitter Jean Wauters en diens rechterhand André Duchène hadden in de jaren 80 en 90 aanzienlijk geïnvesteerd in de club. Zo was het stadion onder hun leiding gemoderniseerd en uitgebreid. Maar de vele investeringen hadden ook een keerzijde. Eind jaren 90 raakte de club in financiële moeilijkheden. Wauters zette een stap opzij en werd in juni 1998 opgevolgd door Duchène. Daarnaast werd de Franse zakenman Robert Louis-Dreyfus aandeelhouder en lid van het bestuur. Hij trok op zijn beurt de Zwitserse zakenman Reto Stiffler aan. Achter de schermen werd voetbalmakelaar Luciano D'Onofrio de nieuwe sterke man van Standard. Ook het eerste elftal kreeg in 1998 een nieuw gelaat. Trainer Luka Peruzović werd vervangen door zijn landgenoot Tomislav Ivić. De succescoach was met Standard aan zijn tweede Belgische club toe. In zijn zog volgde de Kroatische assistent-coach Željko Mijač. Oud-spelers Jean Thissen en Jean Nicolay werden aangeworven als respectievelijk hulp- en keeperstrainer. De invloed van Ivić werd al tijdens de transferperiode duidelijk. Standard trok vier spelers (Vedran Runje, Ivica Mornar, Joško Bilić en Adrian Aliaj) aan met een verleden bij Hajduk Split, de Kroatische topclub waar Ivić zelf als speler en als trainer een uitgebreid verleden had. Spelers als Gilbert Bodart, Dirk Huysmans, Zefilho, Olivier Suray en Björn van der Doelen, die nog maar een jaar eerder bij Standard waren beland, mochten opnieuw vertrekken. Ook de in 1996 van RFC Seraing overgekomen Brazilianen Wamberto en Edmilson zochten andere oorden op. Maar naast de invloed van Ivić viel ook die van spelersmakelaar Luciano D'Onofrio op. De Italiaanse Belg sprak zijn connecties bij topclubs FC Porto en AC Milan aan om de ervaren spelers António Folha en André Cruz los te weken. Ondanks de vele uitgaande en inkomende transfers slaagde Standard er ook in het seizoen 1998/99 niet in om bij de Belgische top aan te sluiten. De club speelde een wisselvallig seizoen, mede doordat het voor het tweede jaar op rij onvoldoende kon rekenen op de broers Émile en Mbo Mpenza, die door tal van blessures de helft van alle wedstrijden misten. Standard kwam nooit in de buurt van de uiteindelijke landskampioen Racing Genk, dat in de twee duels tegen Standard ook telkens de sterkste bleek. Het dieptepunt was de 0-6 nederlaag tegen aartsrivaal RSC Anderlecht, dat nochtans ook een wisselvallig seizoen kende. Het is tot op heden de grootste thuisnederlaag van Standard in de topper tegen Anderlecht. In de bekercompetities kwam Standard beter voor de dag. In de Ligabeker won Standard van Eendracht Aalst en KSK Beveren maar werd de club uitgesloten omdat Standard zich had teruggetrokken uit de Profliga. In de beker van België bereikte Standard voor het eerst sinds 1993 de finale. Daarin verloor het team van Ivić met 3-1 van Lierse SK, dat twee jaar eerder nog kampioen was geworden op het veld van Standard. Doelman Vedran Runje werd na afloop van het seizoen voor het eerst verkozen tot Keeper van het Jaar. SelectieTechnische staf
TransfersZomerInkomend
Uitgaand
Eerste KlasseKlassement
P: wedstrijden gespeeld, W: wedstrijden gewonnen, G: gelijke spelen, V: wedstrijden verloren, +: gescoorde doelpunten, -: doelpunten tegen, DS: doelsaldo, Ptn: totaal punten Statistieken
Beker van BelgiëWedstrijden
Finale
Individuele prijzenExterne link |