Rupert van Laurenburg

Rupert
Voogd te Siegen
Periode	1079–1082
Voorganger	?
Opvolger	Dudo van Laurenburg
Geboren	?
Overleden	?
Vader	Adelhart (?)
Moeder	?
Dynastie	Huis Nassau
Partner	?
Kinderen	Dudo van Laurenburg

Rupert[noot 1] was voogd te Siegen en was een van de oudst bekende mogelijke voorouders van het Huis Nassau.

Biografie

Rupert wordt tussen 1079 en 1082 vermeld te Siegen als bezitter van delen van de erflanden Lipporn/Laurenburg,[1] en in een oorkonde uit 1079/1089 als voogd te Siegen.[2] Hij was een leenman van het aartsbisdom Mainz.[2][noot 2] Mogelijk was Rupert reeds graaf van Laurenburg, maar hij wordt niet als zodanig vermeld.[1]

Misschien was Rupert een zoon van Adelhart, die in 1048 wordt vermeld als voogd te Haiger van de Abdij van Worms.[1] Rupert was de vader van Dudo van Laurenburg.[2][noot 3]

Er zijn nog andere personen bekend die, als bezitters van de erflanden van Lipporn/Laurenburg (en dus de rechtsvoorgangers van Rupert), vermoedelijk ook tot diens voorouders hebben behoord. De eerste is een zekere Drutwin die in 881 als grondbezitter te Prüm wordt vermeld, en die de oudst bekende mogelijke stamvader van het Huis Nassau is.[1]

Bronnen, noten en/of referenties

• Hesselfelt, H.F.J. (1965). De oudste generaties van het Huis Nassau. De Nederlandsche Leeuw. Maandblad van het Koninklijk Nederlandsch Genootschap voor Geslacht- en Wapenkunde 1965 (11): 354-365
• (de) Lück, Alfred (1981). Siegerland und Nederland, 2. Auflage. Siegerländer Heimatverein e.V., Siegen [1967].

---

Voetnoten

1. Rupert is alleen bekend met zijn voornaam, hij heeft vermoedelijk nimmer een achternaam gebruikt. Ook een met een achternaam gelijk te stellen adellijke titel heeft Rupert vermoedelijk nooit gevoerd. De achternaam ‘van Laurenburg’ in de artikeltitel is alleen wegens technische redenen toegevoegd, en is ontleend aan de achternaam van zijn zoon Dudo van Laurenburg.
2. Hesselfelt (1965): “Waarschijnlijk leenman van het aartsbisdom Keulen”.
3. Hesselfelt (1965): “Was vermoedelijk de vader van”.

Referenties

1. Hesselfelt (1965).
2. Lück (1981), p. 16–17.