|
Ray Anthony
Raymond Antonini, artiestennaam Ray Anthony, (Bentleyville, 20 januari 1922) is een Amerikaanse jazztrompettist, bigbandleider, componist, arrangeur en acteur. De beginjarenAnthony studeerde trompet bij zijn vader en speelde in 1940-1941 in de band van Glenn Miller. Hierna diende hij tijdens de oorlog in de marine, waarin hij een band leidde. Na de oorlog speelde hij bij Jimmy Dorsey en Al Donahue en richtte hij het Ray Anthony Orchestra op, dat in het begin van de jaren vijftig zeer populair was. Hij had indertijd succes met de dansplaat "The Bunny Hop"/"Hokey Pokey" (1952), het themanummer van de tv-serie "Dragnet" en een remake van Miller's "At Last" (nummer 2 in de Amerikaanse hitlijst, 1952). Televisie en filmIn de jaren vijftig nam hij voor Capitol Records een reeks albums en singles op. Daarnaast was hij in dit decennium naast bandleider en componist ook actief als acteur op tv en in films. In 1953/1954 was hij musical director voor het tv-programma TV's Top Tunes. In 1955 verscheen hij voor het eerst in een film, "Daddy Long Legs" (met de ster Fred Astaire), waarin hij met zijn orkest een paar nummers speelde. In datzelfde jaar trouwde hij met de sexbom/actrice Mamie Van Doren. In 1956 trad hij met zijn band op in de rock-'n-roll-film "The Girl Can't Help It", een film met Jayne Mansfield waarin allerlei sterren uit de rock & roll hun opwachting maakten, zoals Little Richard, Gene Vincent, Eddie Cochran en Fats Domino. In 1956/1957 had hij een eigen televisieshow, The Ray Anthony Show. In 1957 speelde hij zichzelf in de film "This Could Be the Night". In de jaren erna acteerde hij in een reeks films, waaronder de muziekfilm "The Five Pennies" (met Danny Kaye) waarin hij de bandleider Jimmy Dorsey speelde. Anthony's filmcarrière eindigde in 1960, hetzelfde jaar waarin ook zijn huwelijk met Van Doren strandde. In de periode 1955-1958 was hij als bandleider succesvol met verschillende albums, die de top 20 in de Amerikaanse lijsten haalden. In 1955 begeleidde hij zanger Frank Sinatra op de ep "Melody of Love", dat een bescheiden hit werd en in 1959 scoorde hij een tweede top 10-hit met het nummer "Peter Gunn". In de jaren erna had hij, tot 1962, nog een paar kleine hitjes en één hitalbum, "Worried Mind" (nummer 14 in de lijst, 1962). Ray Anthony was tot op hoge leeftijd actief als bandleider en muzikant. Hij heeft een ster op de Hollywood Walk of Fame. Discografie (selectie)
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
.jpg)
