Pitaja

Pitaya
Pitaja's van de soort Hylocereus undatus
Alternatieve naam	Drakenfruit
Energie	240kJ/100gr
Portaal    Eten en drinken

De pitaja (ook wel bekend als pitahaya of drakenvrucht) is de vrucht van verschillende cactussoorten, vooral van de geslachten Hylocereus en Selenicereus. Deze planten komen van nature voor in Midden-Amerika maar worden tegenwoordig gekweekt in een groot deel van de tropische en subtropische delen van de wereld. Door de vreemde geschubde leerachtige buitenkant zijn de vruchten vooral bekend als drakenvruchten. Het rode, witte of gele vruchtvlees kan zowel zoet als zuur smaken, afhankelijk van de soort.

Soorten

Er zijn drie soorten pitaja's die op commerciële basis worden gekweekt voor hun vruchten. Deze zijn alle zoet van smaak:

• Hylocereus undatus met wit vruchtvlees en een rozerode schil;
• Selenicereus costaricensis met roze vruchtvlees en een rozerode schil;
• Selenicereus megalanthus met wit vruchtvlees en een gele schil.

Andere pitaja's die in de natuur voorkomen zijn die van de Stenocereus-cactussen. Deze zijn meestal zuur van smaak, zoals de pitaya agria en de pitaya de mayo. De vrucht van de orgelpijpcactus is wel zoet en wordt de pitaya dulce (zoete pitaja) genoemd.

Gebruik

Voor de roze pitaja's geldt dat ze niet narijpen. Als ze, uit kostenoverwegingen, te vroeg worden geoogst, gaat dit ten koste van de smaak. De gele pitaja rijpt wel na. De pitaja's kunnen worden doorgesneden en uitgelepeld. Ook kan de vrucht worden afgepeld en naargelang worden gegeten. De textuur van de vrucht doet enigszins aan kiwi denken vanwege de zaden in het vruchtvlees.

• 
  Hylocereus undatus
• 
  Hylocereus undatus
• 
  Selenicereus costaricensis
• 
  Selenicereus megalanthus
• 
  Pitaja's op de markt
• 
  Opengesneden pitaja's van de soorten Selenicereus costaricensis en Selenicereus megalanthus

Voedingswaarde

Voedingswaarde per 100 gram:

• 240 kJ (57 kcal)
• 16 g koolhydraten
• 0 g vet
• 0 g eiwit
• 8,8 mg calcium
• 0,65 mg ijzer
• 0,045 mg vitamine B1
• 9 mg vitamine C
• 0,9 g vezels[1]

Bronnen, noten en/of referenties

1. Gearchiveerde kopie. Gearchiveerd op 4 maart 2016. Geraadpleegd op 6 januari 2013.

Mediabestanden

Zie de categorie Pitaya van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.