De Piper PA-18 Super Cub is een Amerikaans licht eenmotorig hoogdekker vliegtuig. Het veelzijdige toestel met twee zitplaatsen wordt nog steeds overal ter wereld gebruikt voor zowel sportvliegen, bush flying als sleepvliegen. De eerste vlucht was in 1949. Tot 1994 zijn er in totaal 10.326 exemplaren gebouwd door Piper Aircraft.[1]
Ontwerp
Het ontwerp van de Super Cub is een directe afgeleide van de Piper Cub PA-11. De constructie bestaat uit een met doek bespannen metalen frame. De vleugels zijn niet vrijdragend en met stijlen bevestigd aan de romp. De twee zitplaatsen bevinden zich achter elkaar (in tandem). Standaard werd het toestel uitgerust met een volledig ingebouwde viercilinder boxermotor. Het motorvermogen van de diverse varianten ligt in de range van 95-150 pk. Maar er zijn later ook Super Cubs gehermotoriseerd met motoren van 180 pk. Het landingsgestel bestaat uit twee hoofdwielen onder de romp plus een staartwiel. Het toestel kan ook worden uitgerust met drijvers, ski’s of grote ‘toendrabanden’ voor ruw of instabiel terrein.
Koninklijke Luchtmacht
De Nederlandse Koninklijke Luchtmacht heeft van 1952-1968 162 L-18/L-21 Super Cubs in dienst gehad voor de basis vliegtraining en diverse verkenningstaken. Verschillende Super Cubs werden tot 1976 ingezet als sleepvliegtuig bij luchtmachtzweefvliegclubs.
Varianten
PA-18 Super Cub
Prototype met een 95 pk motor. Ook wel aangeduid als de PA-18-95.
PA-18-105 Super Cub
Produktievariant met een 105 pk motor.
PA-18-105 Special
Variant voor civiele luchtverkenning. Met gebalanceerde stuurvlakken in de staart
PA-18-125 Super Cub
Met 125 pk motor en flaps.
PA-18-135 Super Cub
Variant met 135 pk motor en met standaard twee vleugeltanks.