|
Pierre Restany (Amélie-les-Bains-Palalda, 22 juni 1930 - Parijs, 29 mei 2003) was een Frans kunsthistoricus en kunstcriticus.
Restany geniet vooral bekendheid als oprichter en bezieler van het nouveau réalisme[1], samen met kunstenaars Arman, François Dufrêne, Raymond Hains, Martial Raysse, Daniel Spoerri, Jean Tinguely, Jacques Villeglé, kort daarna vergezeld door César, Mimmo Rotella, Niki de Saint Phalle, Gérard Deschamps, en nog later ook Christo.
Later in zijn leven trouwde Restany met de Belgisch-Franse kunstenares Jos De Cock.[2] Hij ligt samen met De Cock begraven op het cimetière du Montparnasse, onder een opvallende grafsteen.[3]
Bibliografie
- Lyrisme et Abstraction, Milan, Ed. Apollinaire, 1960
- Manifeste des Nouveaux Réalistes, 1968; Paris, Éditions Dilecta, 2007
- Avant-Garde du XXe siècle, met Pierre Cabanne, Paris, Balland, 1970
- Le Nouveau Réalisme, Paris, Union générale d'éditions (coll. « 10/18 » Série S), 1978
- Voyages de Ginzburg, monographies, Paris, Julien Blaine, 1980
- Katarsis, met Magdalena Abakanowicz, 1987
- Quentin, des graffitis de 1947 aux monuments du troisième millénaire, met Jean-Clarence Lambert en Jean Leymarie, Éditions Cercle d'art, 1991
- Philippe Pasqua, Paris, Galerie Lucien Durand-Le Gaillard, 1999 (ISBN 978-2951442405) (met Jean-Michel Ribettes)
- Street art (le seconde souffle) de Karel Appel, éditions Galilée, collection écritures/figures, 1982.
- Le Journal du Rio Negro, Marseille, éditions Wildproject, collection Domaine Sauvage, 2013
- Les Objets Plus, met Bernard Demiaux, Editions de la Différence 1989
- Corneille, éditions Cercle d'Art, 2003 (ISBN 9782702206577)
Bronnen, noten en/of referenties
|
_by_Erling_Mandelmann.jpg)
