|
Patrick Carnes
Patrick J. Carnes (1944) is een Amerikaanse voorstander van de opvatting dat een verhoogde mate van seksuele activiteit als vorm van een verslaving beschouwd mag worden.[1] Volgens CBS News populariseerde hij de term seksverslaving (sex addiction).[2] Hij is de oprichter van de International Institute for Trauma and Addiction Professionals (ITAAP) (vertaling: Internationale instituut voor trauma- en verslavings-professionals) naast een aantal behandelingscentra voor verslavingszorg en de certificering voor de CSAT (Certified Sex Addiction Therapist, gecertificeerde seksverslavings-therapeut). Hoewel velen hem als de "uitvinder" van de term "seksverslaving" in zijn publicatie van 1983 beschouwen moet hiervoor naar dr. Lawrence J. Hatterer gekeken worden, een overtuigde voorstander van conversietherapie.[3] Dr. Hatterer beschouwt onder andere homoseksualiteit als (een vorm van) verslaving die te behandelen is.[4][5][6] Patrick Carnes is eigenaar van Gentle Path Meadows en Pine Grove Health. Opleiding en carrièreCarnes behaalde in 1966 bij Saint John’s Universiteit in Collegeville, Minnesota, zijn Bachelor of Arts-graad. Drie jaar later behaalde hij zijn master-graad bij de Brown-universiteit in Providence, Rhode Island. Carnes behaalde een Ph.D. in het opleiden van counselors en organisatorische ontwikkeling van de Universiteit van Minnesota in 1980. He kreeg ook de onderscheiding voor "Lifetime Achievement Award" van de Society for the Advancement of Sexual Health (SASH, vertaling: "Gemeenschap voor de bevordering van seksuele gezondheid), voorheen bekend als de National Council on Sexual Addiction and Compulsivity, (NCSAC). Ieder jaar reikt de SASH een naar Carnes vernoemde prijs aan onderzoekers en clinici die buitengewone bijdragen hebben geleverd aan het onderzoek naar seksuele gezondheid.[7] Hij was werkzaam in het vakgebied rond seksverslaving in een aantal uiteenlopende rollen, waaronder directeur voor een kliniek voor hulp bij seksproblemen van The Meadows in Wickenburg (Arizona) (1996-2004), hoofdredacteur van Sexual Addiction and Compulsivity: The Journal of Treatment and Prevention, de officiële uitgave van de Amerikaanse nationale raad voor seksverslaving/compulsiviteit, bestuurslid van dezelfde raad, adviseur bij de nationale adviescommissie van de Amerikaanse organisatie van gezondheidszorg op gebied van verslavingszorg.[8] Carnes is de oprichter en senior-consultant van de Gentle Path (vertaling: de zachte weg) bij The Meadows-programma in Wickenburg (Arizona).[9] Carnes is de oprichter van de International Institute for Trauma and Addiction Professionals[10] Persoonlijke overtuigingen en kritiekCarnes legt de oorzaak van de verslaving bij de levensovertuiging van de "verslaafde" cliënt. Hij is ervan overtuigd dat een fundamenteel mechanisme die aan de verslaving bijdraagt wordt veroorzaakt door "zekere overtuigingen in de basis" die verkeerd of fout zijn. "In het algemeen beschouwen verslaafden zichzelf niet als volwaardige leden van de samenleving. Evenmin zouden ze geloven dat anderen om hen geven of in hun behoeftes zouden voorzien als hun verslaving bekend was bij die anderen. Tot slot zouden de seksverslaafden ervan overtuigd zijn dat seks hun meest primaire behoefte is, iets wat de isolatie draagbaar maakt. Als je geen vertrouwen hebt in de medemens, dan val je terug op de zekerheid dat seks, net als alcohol en gokken, je geeft wat je ervan verwacht. Althans, voor dat ene, korte moment. Kortom, in onze definitie van verslaving is er een relatie met seks in plaats van met mensen."[11] Carnes is ervan overtuigd dat op minst 40% van vrouwelijke internetgebruikers zich bezig houden met problematische cyberseks.[12] Carnes' opvatting van seksverslaving is controversieel.[13] Carnes erkent dat de term seksverslaving niet voorkomt in DSM-IV. Meer precies, het woord "verslaving" komt niet voor in de context van seks.[14] Hij zegt in dit verband: "Iedere editie van dit boek is een weergave van de consensus ten tijde van de publicatie wat betreft de reikwijdte van psychische aandoeningen. Iedere opeenvolgende editie geeft voortschrijdend inzicht weer. Derhalve dient het gehele DSM-systeem beschouwd te worden als "werk in uitvoering", in tegenstelling tot de bijbel."[14] De vijfde DSM, gepubliceerd in 2013, ontbeert seksverslaving "omdat het onderzoek naar deze gedrag en handelwijze als onvoldoende beschouwd werd."[15] In een van zijn boeken, "Don't Call It Love", stelt Carnes dat je een seksverslaafde bent als je ooit, al was het maar een enkele keer, een van volgende handelingen deed:
Boeken
Externe koppelingen
|
||||||||||||||||||