Patricia Bergquist was de dochter van Bertha Ellen Penny en de elektricien William Smyth.[1][2] Ze zat op basisschool Devonport Primary School en volgde het middelbaar onderwijs aan Takapuna Grammar School in de buitenwijk Belmont; daar werd zij Dux Litterarum in het examenjaar.[1] Aansluitend ging zij studeren aan Auckland University College, waar ze in 1956 haar MSc in botanie behaalde.[1][3] Zij vervolgde haar studie om ook een Master in zoölogie te verkrijgen. Daarna begon Bergquist een promotieonderzoek bij William Roy McGregor en John Morton, betreffende de taxonomie van Porifera,[noot 1] waarop ze in 1961 promoveerde.[1][4] Daarmee was Patricia Bergquist de eerste persoon die promoveerde aan de Universiteit van Auckland.[5]
Tussentijds huwde zij in 1958 Peter Bergquist (1934), een vooraanstaand moleculair bioloog, die zich specialiseerde in de moleculaire genetica. Zij kregen een dochter.[1][6]
Zowel in haar onderzoek als in haar opeenvolgende publicaties streefde zij naar een robuustere systematiek in de classificatie en beschrijving van soorten. Met haar werk vestigde ze hiervoor een “benchmark”. Haar serie artikelen begon met The Morphology and Behaviour of Larvae of Some Intertidal Sponges, dat zij in 1967 samen met Mary E. Sinclair schreef en dat werd gepubliceerd in het New Zealand Journal of Marine and Freshwater Research. Waarna een reeks publicaties volgde over de Demospongiae, in een serie over de zeefauna van Nieuw-Zeeland – ‘NZ Oceanographic Institute’s memoir series’.[1] In 1979 verleende de Universiteit van Auckland Bergquist voor dit monumentale werk de graad ‘Doctor of Science’,[noot 3] waarvoor zij 28 publicaties had ingestuurd.[7][8] In totaal publiceerde zij meer dan 130 artikelen. En haar boek “Sponges” uit 1978 is nog altijd het standaard tekstboek op dit gebied en vormt wereldwijd verplichte lesstof voor zoölogiestudenten.[1]
Naast het feit dat Bergquist een van de eerste onderzoekers was die chemische kenmerken van organismen gebruikte voor taxonomische doeleinden (systematische vergelijking en classificatie) en pionierde met bioactives (vergelijkbaar met fytochemie), geldt zij ook als een van de eersten die het potentieel van stoffen uit sponzen voor de (bio)farmaceutische industrie inzag. Hiertoe werkte zij 30 jaar samen met het Roche Research Institute for Marine Pharmacology, van Hoffmann-La Roche.[noot 4] Daarnaast was ze behulpzaam bij het opzetten van de kritische inspectie voor de Maui Exploration, een verkennend onderzoek voorafgaand aan de exploitatie van de Maui gas- en olievelden voor de kust bij New Plymouth.[noot 5][1][9]
Bergquist was in 1981 de eerste vrouw die aan de Universiteit van Auckland een persoonlijke leerstoel kreeg.[10] In de 47 jaar waarin zij als student en onderzoeker tot haar pensionering in 1999 aan de Universiteit van Auckland verbonden is geweest, nam zij er plaats in diverse comités en in het universiteitsbestuur. Eenmaal officieel met emeritaat ging zij tot haar overlijden voor de faculteitMedische en Gezondheidswetenschappen werken.[1]
Onderscheidingen
Bergquist werd in 1982 verkozen tot fellow van de Royal Society of New Zealand[11] en in 1989 is haar de Hector Memorial Medal toegekend door dezelfde Royal Society of New Zealand.[7] Tijdens de New Year Honours van 1994[noot 6] is zij benoemd tot Dame Commander in de Orde van het Britse Rijk, voor haar verdiensten voor de wetenschap.[12]
Patricia Bergquist leed aan borstkanker en stierf uiteindelijk in 2009 aan de gevolgen daarvan.[1][13] Maar ook na haar dood bleef er grote waardering voor haar werk bestaan; zo is Bergquist opgenomen in het Royal Society of New Zealand project "150 women in 150 words" (2017).[5]
Peter Leonard Bergquist
Haar echtgenoot – emeritus hoogleraar moleculaire geneeskunde en pathologie Peter Bergquist – werd bij de viering van de verjaardag en het diamanten jubileum van koningin Elizabeth II van het Verenigd Koninkrijk in 2012 benoemd tot officier in de Nieuw-Zeelandse Orde van Verdienste, voor zijn verdiensten voor de wetenschap.[6][14]
(en) Bergquist, P.R. (1980). Sponge Chemistry−a review. In: Colloques Internationaux du CNRS No.291. Biologie des Spongiaires., pp.383−392.
(en) Bergquist, P.R. (1986). Developmental potential of epithelial cells of ceractinomorph sponge larvae. Tissue & Cell 18 (1): 19−25
(en) Bergquist, P.R. (1993). Partnership: with sponges and others. In: Cresswell, N. Celebrating women in science. Proceedings of Women’s Suffrage Centennial Science Conference. Wellington, New Zealand : 2-4 September 1993. New Zealand Association for Women in the Sciences : New Zealand Pastoral Agriculture Research Institute, Wellington (NZ), pp.59−62.
(en) Bergquist, P.R. 1994: Onwards and Upwards with sponges. In: Van Soest, R.W.M.; van Kempen, T.M.G.; Braekman, J.C. (red) Sponges in time and space. Biology, Chemistry, Palaeontology. Proceedings of the 4th International Porifera Conference. (19-23 April) AA Balkema, Rotterdam/Brookfield (pp.xiii−xviii) ISBN 90-5410-097-4
(en) Bergquist, P.R., Ayling, A.M.; Wilkinson, C.R. (1988). Foliose Dictyoceratida of the Australian Great Barrier Reef. 1. Taxonomy, phylogenetic relationships. PSZNI Marine Ecology 9 (4): 291−319. DOI:10.1111/j.1439-0485.1988.tb00209.x.
(en) Bergquist, P.R., Lavis, A.; Cambie, R.C. (1986). Sterol composition and classification of Demospongiae. 2. Sterol composition and classification of the porifera. Biochemical Systematics and Ecology 14 (1): 105−112. DOI:10.1016/0305-1978(86)90094-3.
(en) Karuso, P., Hagadone, M.R.; Schuer, P.J.; Bergquist, P.R. (1990). Chemotaxonomy of the Porifera by infrared spectroscopy. In: Rutzler, K. (red) New Perspectives in Sponge Biology. Smithsonian Institution Press, Washington (D.C.), pp.55−60.
(en) Ridley, C.P., Bergquist, P.R.; Harper, M.K.; Faulkner, D.J.; Hooper, J.N.; Haygood, M.G. (2005). Speciation and biosynthetic variation in four dictyoceratid sponges and their cyanobacterial symbiont, Oscillatoria spongeliae. Chemistry and Biology 12 (3): 397−406. DOI:10.1016/j.chembiol.2005.02.003.
(en) Rodrigo, A.G., Bergquist, P.R.; Bergquist, P.L. (1994). Inadequate support for an evolutionary link between the metazoa and the fungi. Systematic Biology 43 (4): 578−584. DOI:10.1093/sysbio/43.4.578.
(en) Rodrigo, A.G.; Bergquist, P.R.; Bergquist, P.L.; Reeves, R.A. (1994) Are sponges animals? An investigation into the vagaries of phylogenetic inference. In: Van Soest, R.W.M.; van Kempen, T.M.G.; Braekman, J.C. (red) Sponges in time and space. Biology, Chemistry, Palaeontology. Proceedings of the 4th International Porifera Conference. (19-23 April) AA Balkema, Rotterdam/Brookfield (pp.47−54) ISBN 90-5410-097-4
↑De titel ‘Doctor of Science’ wordt in Nieuw-Zeeland verleend op basis van een aantal hoog aangeslagen publicaties en is een ‘hogere‘ doctorsgraad voor onderzoekers.
↑Zie bijvoorbeeld Gregson, et al. (1979) in bovenstaande literatuurlijst.
↑ ab(en) Patricia Bergquist. Royal Society of New Zealand, Te Apārangi. Geraadpleegd op 30 mei 2020.
↑ ab(en) Peter Bergquist. Office of the Governor-General (29 augustus 2012). Geraadpleegd op 30 mei 2020.
↑ ab(en) Taylor, Alister, Coddington, Deborah (1994). Honoured by the Queen – New Zealand. New Zealand Who's Who Aotearoa, Auckland, pp. 65. ISBN 0-908578-34-2.
.jpg)
