Pat BradleyDit artikel staat op een nalooplijst. Als de inhoud op verifieerbaarheid gecontroleerd is, kan dit sjabloon verwijderd worden. Geef dat ook aan op de betreffende nalooplijst. Bekijk ook de bewerkingsgeschiedenis om te zien of anderen hier al aan gewerkt hebben.
Pat Bradley (Westford, Massachusetts, 24 maart 1951) is een golfprofessional uit de Verenigde Staten. Zij werd in 1991 in de LPGA Hall of Fame opgenomen. AmateurAls amateur won Bradley het New Hampshire Amateur in 1967 en 1969 en het New England Amateur in 1972 en 1973. Ze studeerde aan de Florida International University, waar ze college golf speelde. In 1973 eindigde zij op de 13de plaats bij de Burdine's Invitational van de LPGA Tour. ProfessionalBradley begon op de LPGA Tour in 1974 en twee jaar later behaalde zij haar eerste van 31 overwinningen. In 1978 won ze drie keer, in 1983 vier keer en in 1986 vijf keer. Ze won haar eerste Major, de Peter Jackson Classicvan 1980. Een jaar later won ze het US Women's Open en in 1985 de Du Maurier Classic. In 1986 won ze drie van de vier majors, de Du Maurier Classic, de Nabisco Dinah Shore en het LPGA Championship, en werd ze 5de bij het US Women's Open. Ze stond aan de leiding van de ranglijst en won de Vare Trophy. In 1988 werd bekend dat Bradley de Ziekte van Graves had. In 1989 leek de ziekte onder controle en won ze weer een toernooi. In 1990 won ze nog drie keer en in 1991 zelfs vier keer. Ze stond weer nummer 1 op de ranglijst en werd tot Speelster van het Jaar uitgeroepen. In 1991 kwam ze ook in de LPGA Hall of Fame. Bradley speelde drie keer de Solheim Cup (1990, 1992, 1996) en was captain van het Amerikaanse team in 2000.
De moeder van Pat Bradley verhuisde later naar Bedford, Massachusetts, en begon een traditie in 1980 toen Pat haar eerste Major won, de Peter Jackson Classic. Ze had een oude koebel die zij dan luidde, zodat ook de buren wisten dat haar dochter gewonnen had. Gewonnen
Teams
|