PDP-7

PDP-7
PDP-7
De PDP-7 in Oslo, voor de restauratie
De PDP-7 in Oslo, voor de restauratie
Type minicomputer
Besturings­systeem DECsys, Unix (als ‘’Unics’’)
Ontwikkelaar DEC
Fabrikant DEC
Serie PDP
Verschijning 1965
Processor(s) KA77A[1]
Geheugen 4K woorden (9,2 kB), uitbreidbaar tot 64K woorden (144 kB)
Opslag ponsband en dual transport DECtape-drives (type 555)
Scherm printer
Gewicht 500 kg
Basisprijs US$ 72.000 (equivalent van US$ 668.604 in 2022)
Voorganger PDP-4
Opvolger PDP-9
Portaal  Portaalicoon   Computer
Informatica
Restauratie van de PDP-7 in Oslo
De PDP-7 in het Living Computer Museum in Seattle

De PDP-7 was een 18 bit-minicomputer die door Digital Equipment Corporation (DEC) geproduceerd werd als onderdeel van de PDP-serie. De PDP-7 werd geïntroduceerd in 1964[2][3] en was het eerste model dat de Flip-Chip-technologie van DEC gebruikte.[4] Met een kostprijs van US$ 72.000 was het een goedkope maar krachtige computer naar de maatstaven van die tijd. De PDP-7 is de derde van de 18 bits-machines van Digital, met in wezen dezelfde instructieset als de PDP-4 en de PDP-9.

Hardware

De PDP-7 was de eerste PDP-computer die wire-wrap gebruikte. Input/output (I/O) bestond uit een toetsenbord, printer, ponsband en dual transport DECtape-drives (type 555).[5] De standaard kerngeheugencapaciteit was 4K woorden (9 kB), uitbreidbaar tot 64K woorden (144 kB).[6] De PDP-7 woog ongeveer 500 kg.[7]

Software

DECsys, het eerste besturingssysteem voor de 18-bits computerfamilie van DEC (en DEC's eerste besturingssysteem voor een computer die kleiner was dan zijn 36-bits timesharing-systemen), werd geïntroduceerd in 1965. Het bood een interactieve ontwikkelingsomgeving voor Fortran en assembleertaalprogramma's, waar slechts één gebruiker tegelijkertijd van gebruik kon maken.[8]

In 1969 programmeerde Ken Thompson het eerste UNIX-systeem op een PDP-7 (serienummer 34)[4] in assembleertaal[9] en noemde het aanvankelijk Unics als een woordspeling op Multics, ondanks dat hij slechts twee ontwerpelementen van Multics gebruikte.[10][11] Hij ontwikkelde dit besturingssysteem voor Space Travel, een game dat graphics nodig had om de beweging van de planeten weer te geven.[12] Een PDP-7 was ook het ontwikkelingssysteem dat een paar jaar eerder werd gebruikt tijdens de ontwikkeling van MUMPS bij MGH in Boston.

Verkoop

De PDP-7 werd beschreven als "zeer succesvol".[13] In totaal werden er 120 exemplaren van de PDP-7 en PDP-7A verkocht.[2][14] Een DEC-publicatie vermeldt dat de eerste exemplaren naar klanten zijn verzonden in november 1964.

Restauraties

In 2011 bestonden er met zekerheid nog ten minste vier PDP-7's,[4] een vijfde werd ontdekt in 2017:[15]

  1. Een PDP-7A (serienummer 115) van de Universiteit van Oslo werd in 2009 gedeeltelijk gerestaureerd[16] maar zou naar verluidt ondertussen vernietigd zijn.[17]
  2. Een PDP-7A (serienummer 113) die zich voorheen in het laboratorium voor kernfysica van de Universiteit van Oregon bevond, staat nu volledig gerestaureerd in het Living Computer Museum in Seattle.[18]
  3. Een PDP-7 (serienummer 47) bevindt zich in de collectie van Max Burnet nabij Sydney.
  4. Een PDP-7 (serienummer 33) is opgeslagen in het Computer History Museum in Mountain View.
  5. Een PDP-7 (serienummer 129) van Fred Yearian bevindt zich eveneens in het Living Computer Museum en kan Unix Versie 0 opstarten en B-programma's compileren.[15][19]

De toekomst van nummer 113 en 129 is onduidelijk na de definitieve sluiting van het Living Computer Museum in juni 2024.[20]

Zie ook

  • (en) Informatie over de PDP-7 en PDP-7/A, inclusief enkele handleidingen en een klantenlijst met 99 geleverde systemen.
  • Collectie PDP-7-handleidingen en -brochures op de website van bitsavers.org
Zie de categorie PDP-7 van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.