|
Overheid van Zwitserland
De overheid in Zwitserland is georganiseerd op een wijze die uniek is in de wereld. Zwitserland is een natie, die gevormd is uit een verzameling van onafhankelijke staten (kantons), die zowel etnisch, als door de bewoners gesproken taal en religie verschillend zijn. Zwitserland is een bondsstaat, die in 1848 gevormd is uit een los samenwerkingsverband van het Zwitsers Eedgenootschap, de statenbond. Hoewel de verschillende delen van Zwitserland zo verschillend zijn, gaat de samenwerking toch goed. Dit heeft 2 oorzaken:
In Zwitserland is de gemeente met zijn inwoners het belangrijkst, daarna komt het kanton, en als laatste de centrale overheid. ParlementHet Zwitserse parlement bestaat uit twee kamers:
Beide kamers vergaderen apart, maar alle onderwerpen worden in beide kamers behandeld en moeten ook door beide kamers worden aangenomen. Bijna alle leden van beide kamers hebben een normaal beroep. Er wordt dan ook niet voltijds vergaderd. De vergadering gebeuren in sessies. RegeringDe regering van Zwitserland, de bondsraad, (Duits: Bundesrat, Frans: Conseil fédéral, Italiaans: Consiglio federale) bestaat uit zeven leden die door de Bondsvergadering (Nationale Raad en Kantonsraad samen) worden gekozen. De zeven leden, die allen gelijke rechten hebben, leiden elk een van de volgende departementen (ministeries) van de federale overheid:
De bondspresident wordt voor 1 jaar uit de leden van de regering gekozen door het parlement en is voorzitter van de regering volgens het principe van primus inter pares en voert representatieve functies voor Zwitserland uit. Hij/zij is echter niet het staatshoofd van de bondsstaat Zwitserland, dat wordt gevormd door de regering in het geheel. De regering wordt in principe samengesteld volgens een ongeschreven regel, de zogenaamde toverformule. De vier grootste partijen zijn erin vertegenwoordigd. De grootste SVP, SP en FDP met 2 leden, en het Centrum met 1 vertegenwoordiger. Dit is een regering, die dus door alle belangrijke politieke stromingen in Zwitserland wordt vertegenwoordigd. De leden van de regering zijn gebonden aan het collegialiteitsprincipe. Dit houdt in, dat allen het meerderheidsstandpunt van de regering moeten vertegenwoordigen en dus niet meer het standpunt van de partij waar ze lid van zijn, voor zover die afwijkt, mogen overnemen. Met name bij de conservatieve partij SVP zorgde dit soms voor problemen, zeker in het geval van Christoph Blocher, die in 2007 niet herkozen werd, ten gunste van zijn partijgenote Eveline Widmer-Schlumpf. Zij is later uit de SVP gezet en heeft de Burgerlijk-Democratische Partij opgericht. Wanneer een van de leden van de regering zich terugtrekt, wordt hij/zij meestal vervangen door een persoon uit dezelfde partij. In december 2003 echter werd Ruth Metzler-Arnold van de CVP gedwongen zich terug te trekken, doordat de evenredige vertegenwoordiging een verandering van de toverformule nodig maakte. De CVP verloor een regeringsvertegenwoordiger ten gunste van de SVP. Kantonsbestuur en federalismeDe kantons zijn vergaand autonoom, dat wil zeggen, dat de bond alleen dat mag regelen, wat uitdrukkelijk in de wet op bondsniveau is vastgelegd. De kantons moeten altijd in de besluitvorming van de bondsregering worden betrokken. Elk kanton heeft zijn eigen grondwet en wetgeving, rechtsvoltrekking en rechtspraak. Elk kanton heeft zijn eigen parlement en kantonsregering. De volgende zaken worden bijvoorbeeld op kantonnaalniveau geregeld: kantonsorganisatie, onderwijs, gedeeltelijk gezondheid (bijvoorbeeld de financiering van ziekenhuizen in het kanton), gedeeltelijk grond- en bouwrecht, politie (het grootste gedeelte van de politie is kantonnaal), notaris, kantonnale en gemeentelijke belastingen en nog meer. GemeentebestuurDe gemeente regelt dat, wat niet uitdrukkelijk tot de verantwoordelijkheid van het kanton en de bond valt. De zelfstandigheid van de gemeente is voor velen heel belangrijk. De gemeente is verantwoordelijk voor de wegen, de waterverzorging, de bescherming van de bevolking en ook het onderwijs binnen de gemeentegrenzen. Het kanton int in opdracht van de gemeente belastingen voor de gemeente. Van de totale door in Zwitserland wonende personen betaalde belasting gaat meer dan 40% direct naar de gemeente. De inwoners van de gemeente beslissen zelf over de besteding van dit geld. VolksrechtenHet volk beschikt over een aantal rechten om invloed uit te oefenen op het bestuur van gemeente, kanton of bond.
Zie ook |
|||||||||
.svg)