Natriumchromaat

Natriumchromaat
Structuurformule en molecuulmodel
Natriumchromaatkristallen
Natriumchromaatkristallen
Algemeen
Molecuul­formule Na2CrO4
IUPAC-naam natriumchromaat
Molmassa 161,9732386 g/mol
CAS-nummer 7775-11-3
Wikidata Q407958
Beschrijving Gele kristallen
Waarschuwingen en veiligheids­maatregelen
CorrosiefToxischSchadelijk voor de gezondheidMilieugevaarlijk
Gevaar
H-zinnen H301 - H312 - H314 - H317 - H330 - H334 - H340 - H350 - H360 - H372 - H410
EUH-zinnen geen
P-zinnen P201 - P260 - P273 - P280 - P284 - P301+P310
Carcinogeen ja
Hygroscopisch? ja
Opslag Gescheiden van reducerend stoffen, voeding en voedingsmiddelen. Droog, koel en goed gesloten bewaren.
ADR-klasse Gevarenklasse 6.1
Fysische eigenschappen
Aggregatie­toestand vast
Kleur geel
Dichtheid 2,698 g/cm³
Smeltpunt 762 °C
Oplosbaarheid in water (bij 20°C) 530 g/L
Goed oplosbaar in water
Geometrie en kristal­structuur
Kristal­structuur orthorombisch
Thermodynamische eigenschappen
ΔfHos −1329 kJ/mol
Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar).
Portaal  Portaalicoon   Scheikunde

Natriumchromaat (Na2CrO4) is een natriumzout van chroomzuur. De stof komt voor als gele, hygroscopische, orthorombische kristallen, die goed oplosbaar zijn in water. Natriumchromaat is carcinogeen, mutageen en zeer toxisch.

Toepassingen

In de petrochemische industrie wordt natriumchromaat gebruikt als corrosie-inhibitor.[1] In de textielindustrie dient het als hulpmiddel bij het kleuren van textiel. In de farmaceutische sector wordt het aangewend als diagnostische stof voor het bepalen van het volume rode bloedcellen.[2] Natriumchromaat wordt ook gebruikt als houtbeschermende stof.

Toxicologie en veiligheid

De oplossing in water is een zwakke base. Natriumchromaat is een sterke oxidator en reageert dus hevig met reducerende stoffen. De stof is zeer toxisch voor de mens, maar ook voor in het water levende organismen.

De stof is corrosief voor de ogen, de huid en de luchtwegen. Ze kan effecten hebben op de lever en de nieren, met als gevolg weefselbeschadiging. Langdurige of herhaalde blootstelling aan de stof kan astma, kanker, DNA-schade en onvruchtbaarheid veroorzaken.