Nationaal Park Beringia

Nationaal Park Beringia
Nationaal park
Nationaal Park Beringia (Rusland)
Nationaal Park Beringia
Situering
Land Vlag van Rusland Rusland
Locatie Tsjoekotka
Coördinaten 64° 22′ NB, 173° 18′ WL
Dichtstbijzijnde plaats Lavrentia
Informatie
IUCN-categorie II (Nationaal park)
Oppervlakte 18.194,54
Opgericht 2013
Website Officiële website
Foto's
Ceremoniële walvisribben op het eiland Itygran.
Ceremoniële walvisribben op het eiland Itygran.

Nationaal Park Beringia (Russisch: Национальный парк Берингия) is gelegen in de autonome okroeg Tsjoekotka in het uiterste noordoosten van Rusland. De oprichting tot nationaal park vond plaats op 17 januari 2013 per decreet (№ 3/2013) van de regering van de Russische Federatie. Het nationaal park omvat vijf verschillende deelgebieden die uniek zijn qua culturele en natuurlijke eigenschappen. De gezamenlijke oppervlakte van de deelgebieden is 18.194,54 km².[1]

Doel van oprichting

Nationaal Park Beringia werd opgericht met als doel:[2]

  • Het milieu en de landschappen te beschermen.
  • Het behouden van culturele en historische archeologische monumenten.
  • Het stellen van voorwaarden voor ecotoerisme en recreatie zodat het ecosysteem in balans blijft.
  • Het ontwikkelen en in gebruik nemen van beschermingsmethoden.
  • Het organiseren van natuureducatie.

Flora en fauna

Nationaal Park Beringia ligt op het kruispunt van twee continenten en was tijdens de laatste ijstijd direct verbonden met Noord-Amerika via de Beringlandbrug. De Beringlandbrug heeft grote invloed gehad op de verspreiding en het trekgedrag van dieren. Zo leven hier vogelsoorten als Canadese kraanvogel (Grus canadensis), grijswangdwerglijster (Catharus minimus) en keizergans (Chen canagica). Dit zijn hoofdzakelijk Noord-Amerikaanse vogelsoorten die nog altijd naar het Tsjoektsjenschiereiland trekken om te broeden. Tegenwoordig worden Tsjoekotka en Alaska van elkaar gescheiden door de Beringstraat. Vanwege de unieke ligging vindt men op het Tsjoektsjenschiereiland veel relicten en endemische plant- en diersoorten.[3]

Deelgebieden

Nationaal Park Beringia bestaat uit vijf clusters:

Obelisk op Kaap Dezjnjov.
  • Koljoetsjinski (Колючинский) - Koljoetsjinski is het meest afgelegen, meest noordelijke en ook het grootste deelgebied van Nationaal Park Beringia. Het grootste deel van het gebied wordt gevormd door de Koljoetsjinbaai en de omringende toendragebieden. Op de Serych Goesej-eilanden en Beljakov-schoorwal broedt de met uitsterven bedreigde lepelbekstrandloper (Eurynorhynchus pygmeus), een soort die alleen broedt in het uiterste noordoosten van Rusland.[2][4][5]
Een vleeskuil; onderdeel van het oude Eskimoheiligdom op Itygran.
  • Providenski (Провиденский) - Providenski bestaat uit drie clusters die gelegen zijn in het zuiden van het Tsjoektsjenschiereiland en de eilanden Itygran en Arakamtsjetsjen. Het gebied bestaat uit bergketens, fjorden, enkele thermale bronnen en in de Straat Senjavin zijn dertien kliffen met vogelkolonies aanwezig.[5] Deze worden gedomineerd door zeekoeten en drieteenmeeuwen. Ook de best bekende papegaaiduikerkolonies van het Russische Verre Oosten bevinden zich in Providenski. Zo broeden de gehoornde papegaaiduiker en kuifpapegaaiduiker vooral op de eilanden Merkinkan en Atsjinkinkan.[6] De Straat Senjavin is bovendien een belangrijk foerageergebied voor grijze walvissen (Eschrichtius robustus) en een klein aantal beloega's (Delphinapterus leucas).[8][6] Culturele monumenten in Providenski zijn archeologische complexen van oude nederzettingen. Op het eiland Itygran is de zogenaamde "Walvislaan" te vinden, een oud heiligdom van Eskimo's met walvisbotten, vleeskuilen, menhirs en andere resten die mogelijk ongeveer 600 jaar oud zijn.[7][9][10]