Movimento Sociale Italiano

Movimento Sociale Italiano
Logo
Personen
Partijvoorzitter Giacinto Trevisonno (eerste secretaris)
Pino Rauti (laatste secretaris)
Geschiedenis
Opgericht 26 december 1946
Opheffing 27 januari 1995
Algemene gegevens
Actief in Vlag van Italië Italië
Richting Rechts[1] tot extreemrechts[2][3][4]
Ideologie Neofascisme
Conservatisme
Nationalisme
Portaal  Portaalicoon   Politiek

De Movimento Sociale Italiano (MSI, Nederlands: Italiaanse Sociale Beweging) was een eerst neofascistische en later nationaal-conservatieve Italiaanse partij, opgericht in 1946 door Giorgio Almirante (1914-1988), chef van het kabinet van de minister van Volkscultuur van Mussolini's fascistische marionettenstaatje de Italiaanse Sociale Republiek in Noord-Italië (1943-1945). Na de Tweede Wereldoorlog werd Almirante 'leider' van de MSI, wat hij tot 1950 bleef. In die functie hield hij strikt vast aan een neofascistische koers (wat hij zich kon veroorloven, omdat de fascistische beweging tot in de jaren 50 in Italië tot een machtsfactor van betekenis kon worden gezien).

In 1950 moest Almirante als leider het veld ruimen en werd opgevolgd door de meer plooibare Arturo Michelini, die samenwerking met de Democrazia Cristiana en de Nationaal Monarchistische Beweging voorstond, iets wat Almirante toen fel afwees. Almirante trad als leider van de radicale vleugel op.

Toen Michelini in 1969 overleed keerde Almirante (in de functie van secretaris) terug. In de jaren 70 werd Italië getroffen door extreemlinkse en extreemrechtse terroristen en de MSI profileerde zich als een partij van "recht en orde" die zich tegen extreemrechts en extreemlinks terrorisme keerde. Fascistische symbolen werden in 1970 van het partijlogo verwijderd en in 1973 fuseerde de partij met een deel van de monarchistische beweging tot de MSI-Nationaal Rechts. Tegelijkertijd sloten terroristische groepjes zich heimelijk aan bij de MSI.

In 1987 trad Almirante af en werd Gianfranco Fini voorzitter. Eind januari 1995 ging de MSI op in de Alleanza Nazionale, een samenwerking tussen extreemrechts en conservatieve elementen binnen de christendemocratische beweging. De AN nam afstand van het racisme en streefde naar betere betrekkingen met de Joodse gemeenschap en accepteerde de democratie en het politieke pluralisme. Gianfranco Fini is thans de voorzitter van de Alleanza Nazionale en was van 2001 tot 2006 vicepremier van Italië onder de tweede regering van Silvio Berlusconi.

Door het fascistische karakter van de MSI zijn er mensen die beweren dat MSI eigenlijk staat voor Mussolini Sei Immortale (Mussolini is onsterfelijk). Maar de partij had nooit onder deze naam kunnen bestaan. In Italië is er een wet van kracht die het verbiedt om een fascistische partij op te richten.

Literatuur

  • Nicola Guerra: Il linguaggio politico di piazza della destra radicale e dei movimenti neofascisti negli Anni di Piombo, Mediterranean Language Review Harrassowitz Verlag, Wiesbaden 2020. [1]
  • Nicola Guerra: Il linguaggio degli opposti estremismi negli anni di piombo. Un’analisi comparativa del lessico nelle manifestazioni di piazza, Italian Studies Taylor & Francis, London 2020. Online

Referenties

  1. Right-wing Extremism in Western Europe, p. 32, Klaus von Beyme, 1988
  2. Extreme Right Parties in Italy (gearchiveerd op 2012-10-30), Gianfranco Baldini, 2001
  3. The Media and the Far Right in Western Europe, p. 14, Antonis A. Ellinas, August 2014
  4. The Routledge Companion to Fascism and the Far Right, Peter Davies&Derek Lynch, August 29, 2002